Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2021/10211 Esas 2022/7016 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Konya Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi tarafından verilen karara göre, mehir senedinden kaynaklı alacak davasında davalılara taşınmazdan kaynaklı aleyhe hükmedilen alacak yönünden temyiz dilekçesi reddedilmiştir. Mahkeme kararı, 6100 Sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun madde 362/1-a bendi gereğince kesin niteliktedir ve davalıların temyiz dilekçesi bu sebeple reddedilmiştir. Temyiz parasal sınırları ise Vergi Usul Kanunu’nun mükerrer 298. maddesi uyarınca her yıl tespit ve ilan edilecek yeniden değerleme oranında artırılması gerektiği belirtilmiştir. Karar tarihi itibariyle bu miktarın “78.630,00 TL” olarak belirlendiği ifade edilmiştir.

MAHKEMESİ : Konya Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : Mehir Senedinden Kaynaklı Alacak-Eşya alacağı

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davalılar tarafından taşınmazdan kaynaklı aleyhe hükmedilen alacak yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
6100 sayılı HMK’nın 362. maddesinin 1. fıkrasının b bendi uyarınca “Miktar veya değeri kırk bin Türk Lirasını (bu tutar dâhil) geçmeyen davalara ilişkin kararlar” temyiz edilemez. 02.12.2016 tarihli 6763 sayılı Kanun’un 44. maddesi ile de 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’na eklenen ek madde 1 uyarınca temyiz parasal sınırlarının (HMK m. 341, 362) Vergi Usul Kanunu’nun mükerrer 298. maddesine göre her yıl tespit ve ilan edilecek yeniden değerleme oranında artırılması öngörülmüştür. Karar tarihi itibariyle bu miktar “78.630,00 TL” olarak belirlenmiştir.
Somut olayda, mahkemece taşınmaz nedeniyle davalılar aleyhine 73.000,00 TL alacağın tahsiline karar verilmiş olup davalılar aleyhine hükmedilen alacak miktarı yönünden karar tarihindeki temyiz inceleme kesinlik sınırını aşmadığından, bölge adliye mahkemesinin kararı 6100 Sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun madde 362/1-a bendine göre kesin niteliktedir. Açıklanan nedenle, davalıların taşınmazdan kaynaklı hükmedilen alacak yönünden de temyiz dilekçesinin reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Davalıların temyiz dilekçesinin yukarıda gösterilen sebeplerle REDDİNE, temyiz peşin harcın istek halinde yatırana geri verilmesine, dosyanın ilk derece mahkemesine, karardan bir örneğinin ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine oy birliğiyle karar verildi. 15.09.2022 (Prş.)