Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2022/6981 Esas 2022/7091 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi tarafından verilen bir hükümde, bir boşanma davası sırasında, davacı kadın tazminatlarının miktarı yönünden itirazda bulundu. Davalı erkek ise boşanma davasının kabul edilmesi, kusur belirlemesi, tazminatlar ve kişisel ilişki düzenlemesi yönünden temyiz etti. Mahkeme, davacı kadının temyiz itirazları yersiz buldu. Ancak tazminatların miktarı düşük olduğu için, hukuk kurallarına uygun bir şekilde daha uygun miktarlarda tazminatlar takdir edilmesi gerektiğine karar verildi. Kararda Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ve Türk Borçlar Kanunu'nun 50 ve 51. maddesi hükmü göz önünde bulunduruldu. Karar, temyiz edilen hükmün 2. bentteki sebeplerden dolayı bozulmasına karar verildi. 1. bentteki sebeplerden dolayı kararın bozma kapsamı dışında kalan bölümleri onandı. Ayrıca, yargılama harcının davalıya yükletilmesi ve temyiz peşin harcının davacıya geri verilmesi kararlaştırıldı. Türk Medeni Kanunu'nun 174/1 ve 174/2 maddelerinin açıklaması kararda verilmedi.

MAHKEMESİ : Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : Geçiçi Velayet ve Kişisel İlişki - Boşanma

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı kadın tarafından velayet ve tazminatların miktarı yönünden; davalı erkek tarafından ise boşanma davasının kabulü, kusur belirlemesi, tazminatlar ve kişisel ilişki düzenlemesi yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, davalı erkeğin tüm, davacı kadının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
2-Tarafların tespit edilen ekonomik ve sosyal durumları, boşanmaya yol açan olaylardaki kusur dereceleri, paranın alım gücü, kişilik haklarına yapılan saldırı ile ihlâl edilen mevcut ve beklenen menfaat dikkate alındığında davacı kadın yararına takdir edilen maddî ve manevî tazminat azdır. Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanunu'nun 50 ve 51. maddesi hükmü dikkate alınarak daha uygun miktarda maddî (TMK m. 174/1) ve manevî (TMK m. 174/2) tazminat takdiri gerekir. Bu yönler gözetilmeden hüküm tesisi doğru bulunmamış, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda 2. bentte gösterilen sebeple BOZULMASINA, hükmün bozma kapsamı dışında kalan temyize konu bölümlerinin ise yukarıda 1. bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, aşağıda yazılı harcın davalıya yükletilmesine, peşin harcın mahsubuna ve 397.80 TL. temyiz başvuru harcı peşin alındığından başkaca harç alınmasına yer olmadığına, temyiz peşin harcının istek halinde yatıran davacıya geri verilmesine, dosyanın ilk derece mahkemesine, karardan bir örneğinin ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine oy birliğiyle karar verildi. 15.09.2022 (Per.)