Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2021/9287 Esas 2022/7014 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Davalılar arasındaki bir davanın sonucunda, toplam 52.444,00 TL alacağın davalılardan tahsil edilmesine karar verildi. Bunun üzerine davalılar tarafından yapılan temyiz başvurusu, 6100 Sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun madde 362/1-a bendine göre reddedildi. Temyiz inceleme kesinlik sınırını aşmadığından, bölge adliye mahkemesinin kararı kesin niteliktedir. Kanunen, temyiz parasal sınırları Vergi Usul Kanunu'nun mükerrer 298. maddesi gereğince her yıl yeniden değerleme oranında artırılmalıdır. Karar tarihi itibarıyla bu miktar \"78.630,00 TL\" olarak belirlenmiştir.
Kanun Maddeleri:
- 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 362. maddesi (1-a) bendi
- 6763 sayılı Kanun'un 44. maddesi
- Vergi Usul Kanunu'nun mükerrer 298. maddesi

MAHKEMESİ : Kayseri Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : Çeyiz Senedinde Yazılı Eşyaların Aynen Mümkün Olmaması Halinde Bedelinin İadesi

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davalılar tarafından aleyhlerine hükmedilen alacağa yönelik olarak temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
6100 sayılı HMK’nın 362. maddesinin 1. fıkrasının b bendi uyarınca “Miktar veya değeri kırk bin Türk Lirasını (bu tutar dâhil) geçmeyen davalara ilişkin kararlar” temyiz edilemez. 02.12.2016 tarihli 6763 sayılı Kanun’un 44. maddesi ile de 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’na eklenen ek madde 1 uyarınca temyiz parasal sınırlarının (HMK m. 341, 362) Vergi Usul Kanunu’nun mükerrer 298. maddesine göre her yıl tespit ve ilan edilecek yeniden değerleme oranında artırılması öngörülmüştür. Karar tarihi itibariyle bu miktar “78.630,00 TL” olarak belirlenmiştir.
Somut olayda, mahkemece, toplam 52.444,00TL alacağın davalılardan tahsiline karar verilmiş olup karar tarihindeki temyiz inceleme kesinlik sınırını aşmadığından, bölge adliye mahkemesinin kararı 6100 Sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun madde 362/1-a bendine göre kesin niteliktedir. Açıklanan nedenle, davalılar yönünden temyiz dilekçesinin reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Davalıların temyiz dilekçesinin yukarıda gösterilen sebeple REDDİNE, istek halinde temyiz peşin harcının yatırana geri verilmesine, dosyanın ilk derece mahkemesine, karardan bir örneğinin ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine oy birliğiyle karar verildi. 15.09.2022 (Prş.)