Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2022/6699 Esas 2022/7168 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Aile Mahkemesi'nde görülen karşılıklı boşanma davasında verilen hüküm Daire tarafından bozulmuş, ancak mahkeme tarafından yapılan direnme kararı da Daire tarafından uygun bulunmamıştır. Dosya, temyiz incelemesi için Yargıtay Hukuk Genel Kurulu'na gönderilmiştir.
Karşı oy yazısında ise, HMK'nın 361. maddesi gereği temyiz süresinin 2 hafta olduğu, mahkemenin kararında belirtilen 1 aylık sürenin kanunun belirlediği sürelerden olduğu ve hakimlerin bunu istisnai haller dışında değiştiremeyecekleri belirtilmiştir. Anayasa Mahkemesi'nin bu konuda verdiği kararın da bağlayıcı olmadığı ifade edilerek, temyiz isteminin süreden reddedilmesi gerektiği görüşü savunulmuştur.
Kanun maddeleri ise şu şekildedir:
- 6763 sayılı Kanun'un 4/1. maddesi
- 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 373. maddesi'nin 5. fıkrası
- HMK'nın 361. maddesi
- HMK'nın 90-94. maddeleri
- Anayasa'nın 153/6 maddesi.

MAHKEMESİ :Aile Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : Karşılıklı Boşanma

Taraflar arasındaki dava sonucu mahkemece verilen hükmün Dairemizce bozulması üzerine, verilen direnme kararına ilişkin dava dosyası 02.12.2016 tarihinde yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun'un 4/1. maddesi uyarınca Dairemize gönderilmiş olmakla, dosyadaki kağıtlar okundu gereği görüşülüp, düşünüldü:
Dairemizce verilen 17.02.2020 tarih 2019/4038 Esas, 2020/1133 Karar sayılı bozma kararı usul ve kanuna uygun bulunmuş olup mahkemece verilen direnme kararının yerinde olmadığı anlaşıldığından, temyiz incelemesinin yapılmak üzere dosyanın 6763 sayılı Kanunun 43. maddesi ile değişik 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 373. maddesinin 5. fıkrası uyarınca görevli Yargıtay Hukuk Genel Kurulu'na GÖNDERİLMESİNE, oy çokluğuyla karar verildi. 19.09.2022 (Pzt.)



KARŞI OY YAZISI

HMK'nın 361. md. gereğince temyiz süresi 2 haftadır. Davalı-karşı davacıya karar
01.05.2022 tarihinde tebliğ edilmiş, kararı 23.05.2022 tarihinde temyiz etmiştir. Her ne kadar
mahkeme kararında temyiz süresini (1 ay) olarak göstermiş ise de HMK'nın 90-94. md. gereğince kanunun belirlediği süreler kesindir; hakim bu süreleri istisnai haller dışında artırıp azaltamaz. Anayasa Mahkemesi'nin aksi yönde verdiği karar, norm denetimine veya mahkemenin önüne gelen meseleye ilişkin olmayıp bireysel başvuru sonucunda verilmiş olduğundan Anayasa'nın 153/6 maddesi gereğince bağlayıcı olduğu da söylenemez. Bu nedenle temyiz isteminin süreden reddi gerektiği görüşünde olduğumdan karara katılmıyorum.