Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2022/600 Esas 2022/7211 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi, bir boşanma davasında verilen hükümde tazminat ve nafaka miktarlarına ilişkin itirazları inceledi. Davacı kadının nafakaların miktarına ilişkin temyiz dilekçesi reddedildi. Ancak, manevi tazminat miktarı yetersiz bulunduğu için hüküm bozuldu ve daha uygun bir miktar belirlenmesi gerektiği belirtildi. Kararda Türk Medeni Kanunu'nun 174/2. maddesi ile Türk Borçlar Kanunu'nun 50 ve 51. maddelerinin hakkaniyet ilkesini belirlediği ve manevi tazminatın ekonomik ve sosyal durumlar, kusur dereceleri, para değeri, kişilik haklarına yapılan saldırılar ve mevcut/beklenen menfaatler gibi faktörlere göre belirlenmesi gerektiği vurgulandı.

MAHKEMESİ : Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : Boşanma

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı kadın tarafından manevi tazminat, iştirak ve yoksulluk nafakasının miktarı yönünden; davalı erkek tarafından ise hükmün tamamı yönünden temyiz edilerek; temyiz incelemesinin duruşmalı olarak yapılması istenilmekle; duruşma için belirlenen 20.09.2022 günü duruşmalı temyiz eden davalı ... vekili Av. ... geldi. Karşı taraf temyiz eden davacı ... ve vekili gelmedi. Gelenin konuşması dinlendikten sonra işin incelenerek karara bağlanması için duruşmadan sonraya bırakılması uygun görüldü. Bugün dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Davacı kadının, nafakaların miktarına ilişkin temyiz dilekçesinin incelenmesinde;
İlk derece mahkemesi kararının, davacı kadın ve ortak çocuklar yararına hüküm altına alınan nafakalara ilişkin kısmı, davacı kadın tarafından istinaf edilmeyerek davacı kadın yönünden kesinleştiğinden, davacı kadının bu yöne ilişkin temyiz dilekçesinin reddine karar vermek gerekmiştir.
2- Tarafların diğer temyiz itirazlarının incelenmesine gelince;
a) Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, davalı erkeğin temyiz itirazları yersizdir.
b)Davalı kadının manevi tazminatın miktarına ilişkin temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Tarafların tespit edilen ekonomik ve sosyal durumları, boşanmaya yol açan olaylardaki kusur dereceleri, paranın alım gücü, kişilik haklarına yapılan saldırı ile ihlâl edilen mevcut ve beklenen menfaat dikkate alındığında davacı kadın yararına takdir edilen manevî tazminat azdır. Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanunu'nun 50 ve 51. maddesi hükmü dikkate alınarak daha uygun miktarda manevî (TMK m. 174/2) tazminat takdiri gerekir. Bu yönler gözetilmeden hüküm tesisi doğru bulunmamış, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda 2-b bendinde gösterilen sebeple BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyize konu diğer bölümlerinin ise yukarıda 2-a bendinde gösterilen sebeple ONANMASINA, davacı kadının nafakaların miktarına ilişkin temyiz dilekçesinin yukarıda 1. bentte gösterilen sebeple REDDİNE, aşağıda yazılı harcın davalıya yükletilmesine, peşin harcın mahsubuna ve 292.10 TL. temyiz başvuru harcı peşin alındığından başkaca harç alınmasına yer olmadığına, temyiz peşin harcının istek halinde yatıran ...'ya geri verilmesine, dosyanın ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine oy birliğiyle karar verildi. 20.09.2022 (Salı)