Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2022/5414 Esas 2022/7265 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Davalı-davacı kadın ve erkek arasındaki karşılıklı boşanma davasında, ilk derece mahkemesince verilen kararda madde ve manevi tazminatlar yetersiz görülerek bozma kararı verilmiştir. Yeniden yapılan yargılama sonucunda mahkeme, madde ve manevi tazminatlara daha yüksek bir tutar belirlemiştir. Ancak, Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesi ve Türk Borçlar Kanunu'nun 50 ve 51. maddeleri göz önünde bulundurulmadan verilen karar usule ve kanuna aykırı görülmüştür. Bu nedenle, kararın bozulmasına karar verilmiştir.
Kanun Maddeleri:
- Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesi (Hakkaniyet ilkesi)
- Türk Borçlar Kanunu'nun 50 ve 51. maddeleri (Tazminatın takdiri)

MAHKEMESİ :Aile Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : Karşılıklı Boşanma

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davalı-davacı kadın tarafından, tazminatların miktarı ve vekâlet ücreti yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara, mahkemece bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve bozmanın kapsamı dışında kalarak kesinleşmiş olan yönlere ait temyiz itirazlarının incelenmesi artık mümkün bulunmamasına göre, davalı-davacı kadının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
2-İlk derece mahkemesince bozmadan önce kurulan hükümde davalı-davacı kadın yararına 25.000 TL maddi tazminat, 25.000 TL manevi tazminata hükmedilmiş, kararın taraflarca istinaf edilmesi üzerine, ilgili bölge adliye mahkemesince tarafların istinaf talepleri esastan reddedilmiş, kararın temyizi üzerine, Dairemizin 25.10.2021 tarihli ilamı ile maddi ve manevi tazminatın az olduğu gerekçesiyle hüküm bozulmuştur. Bozma ilamına uyularak yapılan yargılama sonucunda, davalı-davacı kadın yararına bu kez 35.000 TL maddî ve 35.000 TL manevî tazminata hükmedilmiş, hüküm davalı-davacı kadın tarafından temyiz edilmiştir. Yeniden kurulan hüküm bozma ilamında belirtilen ilkelere, bozmanın amacına uygun olmayıp, davalı-davacı kadın yararına hükmedilen maddi ve manevi tazminat azdır. Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanunu'nun 50 ve 51. maddesi hükmü dikkate alınarak daha uygun miktarda maddî (TMK m. 174/1) ve manevî (TMK m. 174/2) tazminat takdiri gerekir. Bu yönler gözetilmeden yazılı şekilde hüküm kurulması usul ve kanuna aykırı olup, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıda 2. bentte açıklanan sebeplerle temyiz edilen hükmün BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyize konu diğer bölümlerin ise yukarıda 1. bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, istek halinde temyiz peşin harcının yatırana geri verilmesine oy birliğiyle karar verildi.21.09.2022 (Çrş.)