Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2022/7761 Esas 2022/7383 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Aile Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : Yoksulluk Nafakasının Kaldırılması

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, hükmün kanun yararına bozulması Adalet Bakanlığı Hukuk İşleri Genel Müdürlüğünün 02.09.2022 tarihli yazısı ile istenilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
Davacı erkek dava dilekçesi ile, davalı kadın yararına boşanma davası ile hükmedilen 250 TL yoksulluk nafakasının kaldırılmasını talep etmiş, davalı kadın süresinde verdiği cevap dilekçesi ile davayı kabul ettiğini ancak vekalet ücreti ve yargılama giderlerini kabul etmediğini beyan etmiş, ön inceleme duruşmasında da bu beyanı tekrarlamıştır. Mahkemece yapılan yargılama sonunda davanın kabul nedeni ile kabulüne, davalının dava açılmasına sebebiyet vermediği anlaşıldığından yargılama giderlerinin davacı üzerine bırakılmasına, vekalet ücreti takdirine yer olmadığına karar verilmiş, hükme karşı davacı tarafça istinaf kanun yoluna başvurulmuş, Bölge Adliye Mahkemesi ilgili hukuk dairesince kararın miktar itibari ile kesin olması sebebi ile istinaf dilekçesinin reddine karar verilmiş, karar 28.04.2022 tarihinde kesinleştirilmiştir. Davacı vekilinin talebi üzerine Adalet Bakanlığı Hukuk İşleri Genel Müdürlüğünün 02.09.2022 tarihli yazısı ile, karar ile ilgili kanun yararına temyiz talebinde bulunulmuş, dosya Dairemize gönderilmiştir.
6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununun 312. maddesinin ikinci fıkrasına göre davalı, davanın açılmasına kendi hal ve davranışları ile sebebiyet vermemiş ve yargılamanın ilk duruşmasında da davacının talep sonucunu kabul etmiş ise yargılama giderlerini ödemeye mahkum edilmez.
Somut olayda dosyanın incelemesinden; davacı erkeğin bu davadan önce de yoksulluk nafakasının kaldırılması için dava açtığı, davalı kadının davacı hakkında birikmiş nafaka alacağı için icra takibi yaptığı, nafaka yükümlülüklerine uyulmaması sebebi ile davacı erkek hakkında şikayetçi olduğu, bunun neticesinde davacı erkeğin Erzincan 1. İcra Ceza Mahkemesinin 23.12.2020 tarih ve 2020/408 Esas 2020/536 Karar sayılı dosyasında yapılan yargılama sonucunda tazyik hapsi ile cezalandırılmasına karar verildiği ve davalı kadının bu eylemleri sonucu davanın açılmasına sebebiyet verdiği anlaşılmaktadır. Bu durumda HMK`nın 312/2. maddesinde öngörülen davalının dava açılmasına sebebiyet vermemiş olması koşulu bu dava için sağlanmamıştır. Bu nedenle davalı kadın aleyhine yargılama giderlerine hükmedilmesi gerekirken, yazılı şekilde hüküm kurulması usul ve kanuna aykırı olup, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Adalet Bakanlığı Hukuk İşleri Genel Müdürlüğünün, Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 363/1. maddesine dayalı kanun yararına temyiz isteğinin yukarıda açıklanan sebeple kabulü ile hükmün sonuca etkili olmamak üzere BOZULMASINA oy birliğiyle karar verildi. 26.09.2022 (Pzt.)