Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2022/7560 Esas 2022/7530 Karar Sayılı İlamı

Abaküs Yazılım
2. Hukuk Dairesi
Esas No: 2022/7560
Karar No: 2022/7530
Karar Tarihi: 27.09.2022

Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2022/7560 Esas 2022/7530 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Karşılıklı boşanma davası sonunda verilen hüküm temyiz edilmiş. Erkek tarafın temyiz itirazı yersiz bulunmuştur. Kadın tarafın temyiz itirazı ise maddi ve manevi tazminatların yetersiz olduğu, hakkaniyet ilkesi ve Türk Borçlar Kanunu'nun ilgili maddeleri dikkate alınarak daha uygun miktarlarda tazminat takdiri gerektiği gerekçesiyle kabul edilmiştir. Temyiz edilen hüküm bozulmuş, diğer bölümler ise onanmıştır. Kanun maddeleri: Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesi (hakkaniyet ilkesi), Türk Borçlar Kanunu'nun 50 ve 51. maddeleri (tazminat).
2. Hukuk Dairesi         2022/7560 E.  ,  2022/7530 K.

    "İçtihat Metni"

    MAHKEMESİ :Aile Mahkemesi
    DAVA TÜRÜ : Karşılıklı Boşanma

    Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı-karşı davalı kadın tarafından tazminatların miktarı yönünden; davalı-karşı davacı erkek tarafından ise kadının davasının kabulü, kusur belirlemesi aleyhine hükmedilen yoksulluk nafakası ve tazminatlar yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
    1-Dosyadaki yazılara, mahkemece bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve bozmanın kapsamı dışında kalarak kesinleşmiş olan yönlere ait temyiz itirazlarının incelenmesi artık mümkün bulunmamasına göre, davalı karşı davacı erkeğin temyiz itirazları yersizdir.
    2- Davacı-karşı davalı kadının temyiz itirazlarına incelenmesine gelince;
    Tarafların tespit edilen ekonomik ve sosyal durumları, boşanmaya yol açan olaylardaki kusur dereceleri, paranın alım gücü, kişilik haklarına yapılan saldırı ile ihlâl edilen mevcut ve beklenen menfaat dikkate alındığında davacı-karşı davalı kadın yararına takdir edilen maddî ve manevî tazminat azdır. Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanunu'nun 50 ve 51. maddesi hükmü dikkate alınarak daha uygun miktarda maddî (TMK m. 174/1) ve manevî (TMK m. 174/2) tazminat takdiri gerekir. Bu yönler gözetilmeden hüküm tesisi doğru bulunmamış, bozmayı gerektirmiştir.
    SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda 2. bentte gösterilen sebeple BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyize konu diğer bölümlerinin ise yukarıda 1. bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, aşağıda yazılı onama harcının temyiz eden ...'a yükletilmesine peşin alınan harcın mahsubuna ve 397.80 TL temyiz başvuru harcı peşin alındığından başkaca harç alınmasına yer olmadığına, oy birliğiyle karar verildi. 27.09.2022 (Salı)

    Hemen Ara