Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2022/5621 Esas 2022/7939 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Van Bölge Adliye Mahkemesi 4. Hukuk Dairesi tarafından verilen bir boşanma davası ve ziynet alacağı davasıyla ilgili karar temyiz edilmiş. Ancak, 60.608,00 TL. ziynet alacağı davasına yönelik verilen karar kesin olduğu için, davacı-karşı davalı erkeğin bu konuda yapılan temyiz başvurusu reddedilmiştir. Diğer temyiz itirazları ise müşterek çocuğa karşı olumsuz bir davranış sergileme gibi ağır kusurlu davranışlar nedeniyle reddedilmiştir. Kararda bahsedilen kanun maddeleri, 6100 sayılı HMK’nın 362. maddesi ve 02.12.2016 tarihli 6763 sayılı Kanun'un 44. maddesi ile eklenen HMK m. 341 ve 362'ye ilişkin ek madde 1'dir. Bu kanun maddelerine göre, miktar veya değeri Kırk Bin Türk Lirasını geçmeyen davalara ilişkin kararlar temyiz edilemez ve temyiz parasal sınırları her yıl yeniden değerleme oranında artırılmalıdır. Bu miktar, karar tarihinde 107.090,00 TL olarak belirlenmiştir.

MAHKEMESİ : Van Bölge Adliye Mahkemesi 4. Hukuk Dairesi

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı-karşı davalı erkek tarafından kadının kabul edilen boşanma davası ve ziynet alacağı davası yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Davacı-karşı davalı erkeğin ziynetler yönünden temyiz dilekçesinin incelenmesinde;
6100 sayılı HMK’nın 362. maddesinin 1. fıkrasının a bendi uyarınca "Miktar veya değeri Kırk Bin Türk Lirasını (bu tutar dahil) geçmeyen davalara ilişkin kararlar" temyiz edilemez. 02.12.2016 tarihli 6763 sayılı Kanun'un 44. maddesi ile de 6100 Hukuk Muhakemeleri Kanunu'na eklenen ek madde 1 uyarınca temyiz parasal sınırlarının (HMK m. 341, 362) Vergi Usul Kanunu'nun mükerrer 298. maddesine göre her yıl tespit ve ilan edilecek yeniden değerleme oranında artırılması öngörülmüştür. Karar tarihi itibariyle bu miktar "107.090,00 TL." olarak belirlenmiştir.
Somut olayda 60.608,00 TL. ziynet alacağının ödenmesine karar verilmiş olup, bölge adliye mahkemesince ziynet alacağı davasına yönelik verilen karar kesindir. Bu nedenle davacı-karşı davalı erkeğin ziynet alacağı davasına yönelik temyiz dilekçesinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
2- Davacı-karşı davalı erkeğin diğer temyiz itirazlarının incelenmesine gelince;
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle davacı-karşı davalı erkeğe yüklenen “müşterek çocuğa karşı olumsuz bir tutum sergileyerek ona kızdığı, ayrıca genel adap kurallarına aykırı şekilde nü olarak tuvalete girip, tuvaletin kapısını açık bırakarak koridordan geçen müşterek çocuğun mahrem bölgelerini görmesine neden olduğu” kusuru tanık olarak bildirilmeyen müşterek çocuğun sosyal inceleme raporundaki beyanında geçtiğinden hükme esas alınamayacağı ve bu nedenle erkeğe kusur olarak yüklenemeyeceği ancak boşanmaya sebep olan olaylarda davacı-karşı davalı erkeğin yine de ağır kusurlu olduğunun anlaşılmasına göre, yerinde bulunmayan temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun olan hükmün onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ:Yukarıda (1.) bentte gösterilen sebeple davacı-karşı davalı erkeğin ziynet alacağına yönelik temyiz dilekçesinin REDDİNE, hükmün temyize konu diğer bölümlerinin ise yukarıda (2.) bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, aşağıda yazılı harcın temyiz edene yükletilmesine, peşin alınan harcın mahsubuna ve 397.80 TL. temyiz başvuru harcı peşin alındığından başkaca harç alınmasına yer olmadığına, dosyanın ilk derece mahkemesine, karardan bir örneğinin ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine kesin olarak oy birliğiyle karar verildi. 10.10.2022 (Pzt.)