Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2022/6013 Esas 2022/8177 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Adana Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi tarafından verilen bir hukuk davası kararı incelenmiştir. Kararda, davacı-davalı erkeğin her iki boşanma davası, eşya alacağı davası, ziynet alacağı ve yargılama gideri ile vekâlet ücreti konularında temyiz itirazlarının yerinde olmadığına karar verilmiştir. Yargılanan ziynet alacağı için ödemenin 19.513.30 TL yapılması kararlaştırılmıştır ve eşya alacağı için karar verilmemiştir. Ayrıca, Vergi Usul Kanunu’nun mükerrer 298. maddesine göre temyiz parasal sınırları her yıl tespit edileceği ve karar tarihi itibariyle kırk bin Türk Lirasını geçen miktarın 107.090 TL olduğu belirtilmiştir. Kanun maddesi olarak 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 362. maddesinin 1. fıkrasının b bendi ile eklenen madde 1 yapısı açıklanmıştır.

MAHKEMESİ : Adana Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı-davalı erkek tarafından her iki boşanma davası, eşya alacağı davasında hükmedilen yargılama gideri, vekâlet ücreti ve ziynet alacağı yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1. Davacı-davalı erkeğin eşya ve ziynet alacağı davalarına yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
6100 sayılı HMK’nın 362. maddesinin 1. fıkrasının b bendi uyarınca “Miktar veya değeri kırk bin Türk Lirasını (bu tutar dâhil) geçmeyen davalara ilişkin kararlar” temyiz edilemez. 02.12.2016 tarihli 6763 sayılı Kanun’un 44. maddesi ile de 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’na eklenen ek madde 1 uyarınca temyiz parasal sınırlarının (HMK m. 341, 362) Vergi Usul Kanunu’nun mükerrer 298. maddesine göre her yıl tespit ve ilan edilecek yeniden değerleme oranında artırılması öngörülmüştür. Karar tarihi itibariyle bu miktar “107.090 TL” olarak belirlenmiştir.
Somut olayda 19.513.30 TL ziynet alacağının ödenmesi kararı ile 6.000,00 TL eşya alacağı konusunda karar verilmesine yer olmadığına, yargılama gideri ve vekalet ücretinin davacı-davalıya yükletilmesi kararı kesindir. Bu nedenle davacı-davalı erkeğin temyiz dilekçesinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
2. Davacı-davalı erkeğin asıl ve karşı boşanma davalarına yönelik temyiz itirazlarının incelenmesine gelince;
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, yerinde bulunmayan temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun olan hükmün onanmasına, karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda 1. bentte açıklanan nedenlerle davacı-davalı erkeğin eşya ve ziynet alacağı davalarına yönelik temyiz dilekçesinin REDDİNE, 2. bentte açıklanan nedenlerle usul ve kanuna uygun olan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı onama harcının temyiz edene yükletilmesine, peşin alınan harcın mahsubuna ve 397.80 TL. temyiz başvuru harcı peşin alındığından başkaca harç alınmasına yer olmadığına, dosyanın ilk derece mahkemesine, karardan bir örneğinin ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine kesin olarak oy birliğiyle karar verildi. 17.10.2022 (Pzt.)