Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2022/6230 Esas 2022/8321 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi tarafından verilen bir karara göre, davacı kadın tarafından tazminatların ve nafakaların miktarı yönünden; davalı erkek tarafından ise kadının davasının kabulü, kusur belirlemesi, tazminatlar ve nafakalar yönünden temyiz edilmektedir. Mahkeme, davalı erkeğin bazı itirazlarını yersiz bulurken, kadının yararına takdir edilen maddi ve manevi tazminatların az olduğunu belirtti. Mahkeme, Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanunu'nun 50 ve 51. maddeleri çerçevesinde daha uygun miktarda maddi ve manevi tazminatların takdir edilmesi gerektiğini ifade etti. Ayrıca, kadının yararına hükmedilen yoksulluk nafakasının, tarafların ekonomik ve sosyal durumları göz önünde bulundurularak yeniden değerlendirilmesi gerektiğini belirtti. Kararda, Türk Medeni Kanunu'nun 174/1-2 maddelerinde de bahsedilen manevi tazminatların ne kadar takdir edileceği belirtilmemiştir.

MAHKEMESİ : Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi


Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı kadın tarafından tazminatların ve nafakaların miktarı yönünden; davalı erkek tarafından ise kadının davasının kabulü, kusur belirlemesi, tazminatlar ve nafakalar yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, davalı erkeğin tüm, davacı kadının aşağıdaki bent dışındaki itirazları yersizdir.
2-Tarafların tespit edilen ekonomik ve sosyal durumları, boşanmaya yol açan olaylardaki kusur dereceleri, paranın alım gücü, kişilik haklarına yapılan saldırı ile ihlâl edilen mevcut ve beklenen menfaat dikkate alındığında davacı kadın yararına takdir edilen maddi ve manevi tazminatlar azdır. Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanunu'nun 50 ve 51. maddesi hükmü dikkate alınarak daha uygun miktarda maddi ve manevi (TMK m. 174/1-2) tazminat takdiri gerekir. Bu yönler gözetilmeden hüküm tesisi doğru bulunmamıştır.
3- İlk derece mahkemesince yapılan yargılama sonucunda boşanmaya sebebiyet veren olaylarda daha ağır kusurlu olmayan ve lehine TMK 175. madde koşulları oluşan kadın yararına aylık 2000 TL yoksulluk nafakasına hükmedilmekle, tarafların istinafı üzerine bölge adliye mahkemesince yapılan inceleme sonucunda itirazların esastan reddine karar verilmiştir. Tarafların yapılan ekonomik ve sosyal durum araştırmasına göre erkeğin emekli olduğu, adına kayıtlı birden fazla taşınmazı, kira gelirleri ve şirket ortaklıklarının bulunduğu, kadının ise emekli olduğu ve adına kayıtlı taşınmazları ve kira gelirinin bulunduğu anlaşılmakta ise de tarafların ekonomik ve sosyal durumlarının tespitine yönelik araştırma yeterli olmayıp mahkemece yeniden tarafların emekli aylıklarının ne kadar olduğu, başka bir işte çalışıp çalışmadıkları, sahip oldukları taşınmazların değerleri ve varsa kira gelirlerinin kapsamlı olarak araştırılıp değerlendirilerek kadının boşanma ile yoksulluğa düşüp düşmeyeceği konusunda bir karar verilmesi gerekirken eksik inceleme ile yazılı şekilde hüküm tesisi doğru olmayıp bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen bölge adliye mahkemesi kararının yukarıda 2. ve 3. bentlerde gösterilen sebeplerle KALDIRILMASINA, ilk derece mahkemesi kararının BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyize konu diğer bölümlerinin ise yukarıda 1. bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, aşağıda yazılı harcın davalıya yükletilmesine, peşin alınan harcın mahsubuna ve 397.80 TL. temyiz başvuru harcı peşin alındığından başkaca harç alınmasına yer olmadığına, temyiz peşin harcının istek halinde yatıran davacıya geri verilmesine, dosyanın ilk derece mahkemesine, karardan bir örneğinin ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine oy birliğiyle karar verildi. 18.10.2022 (Salı)