Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2022/9012 Esas 2022/9543 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi'nin verdiği karara göre, boşanmadan sonra açılan maddi tazminat isteği reddedilen davacı tarafından yapılan temyiz başvurusu reddedildi. Kararın miktarı kesin olduğu için reddedilen temyiz dilekçesinin geri çevrilmesine karar verildi. Kararda, 6100 Sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 362/1-a bendine göre miktar veya değeri kırk bin Türk Lirasını (bu tutar dahil) geçmeyen davalara ilişkin kararların temyiz edilemez olduğu ve temyiz parasal sınırlarının (HMK m. 341, 362) Vergi Usul Kanunu'nun mükerrer 298. maddesine göre her yıl tespit ve ilan edilecek yeniden değerleme oranında artırılacağı belirtildi. Karar tarihi itibarıyla bu miktarın \"107.090,00 TL\" olarak belirlendiği ifade edildi. Kanun maddelerinin detaylı açıklamaları ise kararda yer almıyor.

MAHKEMESİ : İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi


Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı kadın tarafından reddedilen maddi tazminat talebi ile bölge adliye mahkemesince aleyhine hükmedilen vekâlet ücreti yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
6100 Sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 362/1-a bendi uyarınca "Miktar veya değeri kırk bin Türk Lirasını (bu tutar dahil) geçmeyen davalara ilişkin kararlar" temyiz edilemez. 02.12.2016 tarihli 6763 Sayılı Kanun'un 44 üncü maddesi ile de 6100 Sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'na eklenen ek madde 1 uyarınca temyiz parasal sınırlarının (HMK m. 341, 362) Vergi Usul Kanunu'nun mükerrer 298 ... maddesine göre her yıl tespit ve ilan edilecek yeniden değerleme oranında artırılması öngörülmüştür. Karar tarihi itibarıyla bu miktar "107.090,00 TL" olarak belirlenmiştir.
Dava; Türk Medeni Kanununun 174/1 ve 178. maddesi hükümlerine dayalı, boşanmadan sonra açılan maddî tazminat isteğine ilişkin olup, reddedilen maddî tazminat miktarı 10.000,00 TL'dir. Bölge adliye mahkemesince verilen karar miktar itibariyle kesindir. Bu nedenle davacı kadının temyiz dilekçesinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Davacı kadının temyiz dilekçesinin yukarıda gösterilen sebeple REDDİNE, temyiz peşin harcının istek halinde yatırana geri verilmesine, dosyanın ilk derece mahkemesine, karardan bir örneğinin ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine oy birliğiyle karar verildi. 23.11.2022 (Çar.)