Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2022/9294 Esas 2022/9778 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Davanın kısmen kabul edildiği bir alacak davasında, temyiz başvurusu yapılmıştır. Bölge Adliye Mahkemesi, istinaf başvurusunu esastan reddetmiştir. Davacı vekili, bu kararı temyiz etmiştir. Ancak miktar veya değeri kesinlik sınırını geçmeyen davalara ilişkin nihai kararlar, temyiz edilemez. Bu nedenle, temyize konu olan miktar kesinlik sınırından daha az olduğu için temyiz dilekçesi reddedilmiştir. Kanuna göre, temyiz edilemeyen kararlar 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 362. maddesi uyarınca belirlenir. Kesinlik sınırı altındaki kararlar, Kanun’un 352. maddesinin birinci fıkrasının (b) bendi uyarınca temyiz edilemez.

Taraflar arasındaki alacak davasından dolayı yapılan yargılama sonunda, İlk Derece Mahkemesince davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.

Kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, Bölge Adliye Mahkemesince istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.


Bölge Adliye Mahkemesi kararı davacı vekili tarafından temyiz edilmekle; yapılan ön inceleme sonucunda gereği düşünüldü:

Miktar veya değeri kesinlik sınırını geçmeyen davalara ilişkin nihai kararlar, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 362 nci maddesi uyarınca temyiz edilemez. Temyize konu edilen miktarın kesinlik sınırının altında kalması hâlinde anılan Kanun’un 366 ncı maddesi atfıyla aynı Kanun’un 352 nci maddesinin birinci fıkrasının (b) bendi uyarınca temyiz dilekçesinin reddine karar vermek gerekir.

Dosya içeriğine göre, davacının çalışma süresi, ücreti ve reddedilen alacak taleplerine ilişkin iddiaları dikkate alındığında temyize konu miktar Bölge Adliye Mahkemesinin karar tarihi itibari ile kesinlik sınırı olan 107.090,00 TL’nin altında kalmaktadır.

KARAR
Açıklanan sebeple;
Davacı vekilinin temyiz dilekçesinin miktardan REDDİNE,

Peşin alınan temyiz karar harcının istek hâlinde ilgiliye iadesine,

Dosyanın İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin kararı veren Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine,

19.09.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.