Vekili             : Av. T.B.

Davalı           : Sosyal Sigortalar Kurumu Başkanlığı (Eskişehir Sigorta İl Müdürlüğü)  

             O  L  A  Y       : İşyerine ait defter ve belgelerin yasal süre içersinde Kuruma verilmemesi nedeniyle davacı adına, 15.12.2006 tarih ve 84985 sayılı işlemle 506 sayılı Sosyal Sigortalar Kanunu’nun 140. maddesine göre idari para cezası verilmiş, yapılan itiraz  komisyon kararı ile reddedilmiştir.

Davacı vekili, söz konusu para cezasının iptali istemiyle adli yargı yerinde itirazda bulunmuştur.

ESKİŞEHİR 1. SULH CEZA MAHKEMESİ; 25.5.2007 gün ve Müt. No:2007/226 sayı ile, 506 sayılı Yasa’nın 140. maddesinde yapılmış olan değişikliğin Anayasa Mahkemesi kararı ile iptal edildiği, bu nedenle davanın görüm ve çözüm görevinin idari yargı yerine ait olduğu gerekçesiyle görevsizlik kararı vermiştir.

Davacı vekili, 9.5.2008 günü, idari para cezası borcu olduğundan bahisle Kurum tarafından ödeme emri gönderildiğini, ilgili Kurumun daha evvel aynı konuya ilişkin ödeme emri gönderdiğini sulh ceza mahkemesinde bu ödeme emrine itiraz ettiklerini, Mahkemece  görevsizlik kararı verildiğini, kararın davalı tarafından temyiz edilmesi nedeniyle dosyanın Yargıtay’da olduğunu ve kararın henüz kesinleşmediğini, bu nedenle, aynı konuya ilişkin ödeme emri gönderildiğinden öncelikle derdestlik itirazlarının kabulünü ve tedbiren para cezasının tahsilinin durdurulması bakımından tedbir kararı verilmesi, idari para cezasının kaldırılması talebiyle Eskişehir İş Mahkemesi’ne dava açmıştır.

ESKİŞEHİR İŞ MAHKEMESİ ; 26.6.2008  gün  ve  E: 2008/493, K:2008/828 sayı ile, davacı talebinin idari para cezasının kaldırılması olduğundan, davanın görüm ve çözüm görevinin idare mahkemesine ait olduğu gerekçesiyle görevsizlik kararı vermiş, verilen karar kesinleşmiştir.

Davacı vekili bu kez, ödeme emirlerinin iptali ile idari  para cezasının kaldırılması istemiyle 14.7.2008 tarihinde idari yargı yerinde dava açmıştır.

ESKİŞEHİR 1. İDARE MAHKEMESİ: 28.7.2008 gün ve E:2008/445, K:2008/783 sayı ile, idari para cezasının ödenmemesi üzerine, sigorta il müdürlüğü tarafından ödeme emirlerinin düzenlendiği, davanın tahsili amacıyla tanzim ve tebliğ olunan ödeme emirlerinin iptali istemiyle açıldığını, bu nedenle Yasa’nın 80. maddesinin 7. fıkrası ve 134. maddesinde yer alan hükümlere göre, 6183 sayılı Kanun’un uygulanmasından doğan uyuşmazlıkların çözümlenmesinde görevli mahkemenin iş mahkemesi olduğu gerekçesiyle davanın görev yönünden reddine karar vermiş, verilen karar kesinleştikten sonra davacı vekilinin talebi ve 2247 sayılı Uyuşmazlık Mahkemesinin Kuruluş ve İşleyişi Hakkında Kanun’un 15. maddesi uyarınca İş Mahkemesi ile İdare Mahkemesince verilen görevsizlik kararları nedeniyle ortaya çıkan görev uyuşmazlığının çözümü için dosya Uyuşmazlık Mahkemesi’ne gönderilmiştir.

            İNCELEME VE GEREKÇE:

            Uyuşmazlık Mahkemesi Hukuk Bölümü’nün, Ahmet AKYALÇIN’ın Başkanlığında, Üyeler: Mustafa KICALIOĞLU,  Mahmut BİLGEN, Turan KARAKAYA, Nüket YOKLAMACIOĞLU, Serdar AKSOY ve Coşkun GÜNGÖR’ün katılımlarıyla yapılan 06.07.2009 günlü toplantısında; Hâkim-Raportör G. Fatma BÜYÜKEREN’in 2247 sayılı Yasa’da öngörülen koşulları taşımayan başvurunun reddi gerektiği yolundaki raporu ve dosyadaki belgeler okunduktan; ilgili Başsavcılarca görevlendirilen Yargıtay Cumhuriyet Savcısı Dr. İlknur ALTUNTAŞ ile Danıştay Savcısı Gülen AYDINOĞLU’nun, başvurunun reddi gerektiğine ilişkin sözlü açıklamaları da dinlendikten sonra GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:

Dosya üzerinde 2247 sayılı Yasa’nın 27. maddesi uyarınca yapılan incelemeye göre;

Uyuşmazlık Mahkemesi Genel Kurulunun 11.7.1988 günlü, E:1988/1, K:1988/1 sayılı İlke Kararında, “2247 sayılı Uyuşmazlık Mahkemesinin Kuruluş ve İşleyişi Hakkında Kanunun bütünüyle incelenip değerlendirilmesinden, bu Kanunun uygulanması yönünden 2 nci maddesinin ikinci fıkrasında yer alan, ‘ceza uyuşmazlıkları’ ibaresinden, savcının ya da şahsi davacının talebi ile başlayan yargılaması sonunda sanığın mahkumiyetine ya da beraatine hükmedilebilecek davalarda, askeri ve adli ceza mahkemeleri arasında çıkan görev ve hüküm uyuşmazlıklarının anlaşılması, bunun dışında kalan tüm görev uyuşmazlıklarının ‘hukuk uyuşmazlığı’ sayılması gerektiği sonucuna varılmaktadır. Uygulanması idari organlara bırakılan cezalar, adli nitelikte olmadığından, bunlar hakkında yapılan itirazlar ya da açılan davalar ‘ceza davası’ olarak nitelendirilemezler. İdari niteliklerinden dolayı bu davalara ilişkin görev ve hüküm uyuşmazlıklarının Uyuşmazlık Mahkemesinin Hukuk Bölümünde incelenip çözümlenmesi gerektiği...” açıkça belirtilmiştir. Bu durum göz önüne alındığında, olay bölümünde yazılı başvuru konusu görev uyuşmazlığının Hukuk Bölümünde incelenmesi gerektiği kuşkusuzdur.

2247 sayılı Uyuşmazlık Mahkemesinin Kuruluş ve İşleyişi Hakkında Kanun’un 14. maddesine göre; olumsuz görev uyuşmazlığının bulunduğunun ileri sürülebilmesi için adli, idari veya askeri yargı mercilerinden en az ikisinin tarafları, konusu ve sebebi aynı olan davada kendilerini görevsiz görmeleri ve bu yolda verdikleri kararların kesin veya kesinleşmiş olması gerekmekte; bu uyuşmazlığın giderilmesi istemi ise, hukuk uyuşmazlıklarında ancak davanın taraflarınca ileri sürülebilmektedir. Aynı Yasanın 27. maddesinde ise, Uyuşmazlık Mahkemesinin, uyuşmazlık çıkarmaya veya görev uyuşmazlıklarına ilişkin istemleri önce şekil ve süre açısından inceleyeceği; yöntemine uymayan veya süresi içinde ileri sürülmemiş istemleri reddedeceği kuralına yer verilmektedir.

İş Mahkemesi ve İdare Mahkemesince verilen kararların incelenmesinden;

Eskişehir İş Mahkemesi’nce verilen görevsizlik kararının Eskişehir Sigorta İl Müdürlüğü’nce verilen idari para cezasına karşı yapılan itiraz nedeniyle verildiği, Eskişehir 1. İdare Mahkemesi’nce verilen görevsizlik kararının ise, aynı Kurumca düzenlenen ödeme emirlerinin iptaline ilişkin olduğu anlaşılmıştır.

Buna göre, görev uyuşmazlığına konu edilen Eskişehir İş Mahkemesi ile Eskişehir 1. İdare Mahkemesi’nin görevsizlik kararları aynı konuya ilişkin olmadığından, olayda 2247 sayılı Yasa’nın 14. maddesinde öngörülen koşulların gerçekleşmediği sonucuna varılmıştır.

Açıklanan nedenlerle, 2247 sayılı Yasa’nın 14. maddesinde öngörülen koşulları taşımayan başvurunun, aynı Yasanın 27. maddesi uyarınca reddi gerekmiştir. 

SONUÇ    : 2247 sayılı Yasanın 14. maddesinde öngörülen koşulları taşımayan  BAŞVURUNUN, aynı Yasanın 27. maddesi uyarınca REDDİNE, 06.07.2009 gününde OYBİRLİĞİ İLE KESİN OLARAK karar verildi.