MAHKEMESİ :Sulh Ceza Mahkemesi
SUÇ : Bedelsiz senedi kullanma
HÜKÜM : Beraat, mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık ..."ın ... Yapı İnşaat Dekorasyon adlı şirketin sahibi olduğu, ancak şirket işlerini sanık ..."ın kızı olan sanık ... ile suç tarihinde ..."nın nişanlısı olan sanık ..."in birlikte yürüttükleri, katılan şirketin almış olduğu sanayi tipi otomatik çamaşır makine kurulumu ihalesinin tesisat ve inşaat işlerini, ... Yapı İnşaat Dekorasyon Şirketi"ne verdiği, iş bedeli olarak da üç adet toplam 92.040 TL tutarında senedin sanıklar ... ve ..."e teslim edildiği, ihale bedelinin ödenmesi konusunda gecikme olması nedeniyle katılan şirketin teklifi üzerine karşılıklı anlaşma yapıldığı ve verilen senetler alınıp yerine daha ileri tarihli yine toplam 92.040 TL tutarında üç adet çek verildiği, çeklerin vadesi geldiğinde katılan şirketin talebi üzerine yine ödemenin geciktirildiği ve toplam 62.000 TL tutarında iki adet senet verilip iki adet çekin geri istendiği, senetleri alan sanıkların bu defa çek talep edip 60.000 TL tutarında bir adet çek daha aldıkları, sanıkların aldıkları çek ve senetleri, iade etmeleri gerekenler dahil olmak üzere, kullandıkları ve katılan şirket aleyhine icra takibi yapılmasına neden oldukları iddia olunan somut olayda,
1- Sanık ... hakkında verilen beraat hükmüne yönelik katılan vekilinin temyiz talebinin incelemesinde;
Sanık ..."ın şirket işlerinin yürütülmesini kızı olan diğer sanık ..."a devretmesi ve katılan şirkete verilen 13/06/2008 tarihli taahhütnamenin diğer sanıklar tarafından imzalanmış olması karşısında, sanığın cezalandırılabilmesi için her türlü şüpheden uzak, kesin ve inandırıcı deliller elde edilemediğinden verilen beraat kararında bir isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, katılan vekilinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA,
2- Sanıklar ... ve ... hakkında verilen mahkumiyet hükümlerine yönelik sanıklar müdafiilerinin temyiz talebinin incelemesinde;
Oluşa, sanıkların savunmalarına, katılan beyanına ve tüm dosya kapsamına göre, sanıkların katılan şirkete yaptıkları iş karşılığı kendilerine verilen, ancak daha sonra karşılıklı olarak iade edilmesi kararlaştırılan çek ve senetleri iade etmeyerek kullandıkları anlaşıldığından bedelsiz senedi kullanma suçunun oluştuğuna yönelik kabulde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanıklar müdafiilerinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddine, ancak;
a) Sanıklar ... ve ... hakkında hüküm kurulurken uygulama maddesi olarak TCK"nın 156/1. maddesi yerine 155/1. maddesinin yazılması,
b) Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 19.06.2007 tarih ve 2007/10-108 E.,2007/152 K. sayılı ilamında da belirtildiği gibi yasa koyucunun ayrıca adli para cezası öngördüğü suçlarda, hapis cezasının alt sınırdan tayini halinde mutlak surette adli para cezasının da alt sınırdan tayini gerektiği yönünde bir zorunluluk bulunmasa da, yeterli ve yasal gerekçe gösterilmeksizin adli para cezasının alt sınırın üzerinde 30 gün olarak tayin edilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanıklar müdafiilerinin temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanun"un 8. maddesi uyarınca uygulanması gereken CMUK"nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA; fakat bu hususların yeniden duruşma yapılmaksızın aynı Kanun"un 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan; sanıklar ... ve ... hakkındaki hüküm fıkralarından “155/1. maddesi” ibarelerinin çıkartılarak, yerlerine “156/1. maddesi” ibaresinin eklenmesi; hüküm fıkralarından, adli para cezasının uygulanmasına ilişkin olarak “300 gün”, “250 gün” ve “5.000 TL” ibarelerinin çıkartılarak yerlerine, sırasıyla “5 gün”, “4 gün” ve “80 TL” ibarelerinin eklenmesi suretiyle hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 07/07/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.