Sanık Cihan E.... hakkında ilk derece mahkemesi sıfatıyla yargılama yapan Yargıtay 4. Ceza Dairesince 25.05.2006 gün ve 7-12 sayı ile görevli memura sövme suçundan, lehine olduğu kabul edilen 765 sayılı TCY.nın 266/1, 251, 59/2, 647 sayılı Yasanın 4. maddeleri uyarınca sonuçta 1.214 YTL adli para cezası ile cezalandırılmasına, para cezasının 647 sayılı Yasanın 5. maddesi uyarınca takdiren 1"er ay süre ile 6 eşit taksitte alınmasına ve cezanın 647 sayılı Yasanın 6. maddesi uyarınca ertelenmesine karar verilmiştir.

Bu hüküm, sanık tarafından, hakkında usulüne uygun olarak açılmış bir soruşturma bulunmadığı, bu nedenle son soruşturmanın açılması kararının da geçersiz olduğu, kaldı ki son soruşturmanın açılması kararının gerekçeden yoksun olduğu nazara alınarak hakkındaki davanın açılmamış sayılmasına karar verilmesinin gerektiği, kendisine iftira atıldığının gösterdiği tanıkların dinlenmesi halinde ortaya çıkacağı, bu tanıkların mutlaka dinlenmesi gerektiğinden bahisle temyiz edilmiştir.

Yargıtay C.Başsavcılığının 13.10.2006 gün ve "onama" istekli tebliğnamesi ile Birinci Başkanlığa gönderilen dosya, Ceza Genel Kurulunda incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.

TÜRK MİLLETİ ADINA

CEZA GENEL KURULU KARARI

Sanığın görevli memura sövme suçundan cezalandırılmasına karar verilen olayda, incelenen dosya içeriğine göre;

647 sayılı Yasanın 5. maddesinin uygulanması sırasında, kısa ve gerekçeli kararda, "17"er ay süre ile 6 eşit taksitte alınmasına" karar verildiği anlaşılmakta ise de bunun daktilo yazım hatasından kaynaklandığı, "1"er ay" ibaresi yerine "17"er ay" ibaresinin yazıldığı ve Özel Dairece düzeltilmesi olanaklı görülmüştür.

Özel Dairece yapılan yargılamaya uygun olarak, toplanan kanıtların takdir ve değerlendirilmesinde, suçun sübutunun kabulünde, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde suçun niteliğinin tayin ve cezayı artırıcı ve azaltıcı nedenlerin takdir edilmesinde, savunmanın inandırıcı gerekçelerle reddedilmesi ile lehe yasanın saptanmasında, incelenen dosyaya göre verilen hükümde isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanığın yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddine, isabetli olan hükmün onanmasına karar verilmelidir.

SONUÇ : Açıklanan nedenlerle;

1- Sanığın yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddi ile usul ve yasaya uygun bulunan, Yargıtay 4. Ceza Dairesinin 25.05.2006 gün ve 7-12 sayılı hükmünün ONANMASINA,

2- Dosyanın Özel Daireye gönderilmek üzere Yargıtay C.Başsavcılığına TEVDİİNE, ebliğnamedeki isteme uygun olarak 03.04.2007 tarihinde oybirliği ile karar verildi.