Davacı işçi, davalı işyerinde güvenlik görevlisi çalışırken iş sözleşmesinin  feshedildiğini, işe iade isteminin kabul edilip yasal haklarının hüküm altına alındığını ancak işverence yasal süre içerisinde başvurmasına rağmen işe başlatılmadığını ileri sürerek fazlaya ilişkin hakları  saklı kalmak kaydıyla; kıdem – ihbar tazminatı, işe başlatmama tazminatı, boşta geçen süre ücreti, fazla çalışma ücreti ve yıllık izin  ücreti  alacaklarının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı ,  davacının 04/04/2006 tarihli başvurusu üzerine  28/04/2006 tarihli ihtarname ile 05/05/2006 tarihinde görev başlaması bildirildiği halde  bu tarihte işe başlamadığını, yapılan tebliğatın usulüne uygun olduğunu, davacının işe iade isteminin samimi olmadığını, boşta geçen 4 aylık ücret alacağının kendisine ödendiğini, diğer taleplere de hak kazanmadığını savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece dava kısmen kabul edilmiştir.
Mahkemenin kısa kararında ihbar tazminatı ve yıllık izin ücreti dışındaki alacaklara en yüksek banka mevduat faizi yürütülmesine karar verildiği halde, gerekçeli kararın hüküm fıkrasında  işe başlatmama tazminatına  yasal faiz yürütülmesine dair hüküm kurulmuştur.
Hüküm davalı tarafından temyiz edilmiştir.
Kısa karar ile gerekçeli karar çelişkisi, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununun 298/2. Maddesi ve Yargıtay İçtihadı Büyük Genel Kurulu’nun 10.04.1992 gün ve 1991/7 Esas, 1992/4 Kararı gereğince bozma nedenidir. Mahkemece tefhim edilen kısa karar ile sonradan yazılan gerekçeli kararda işe başlatmama tazminatına uygulanan faiz yönünde çelişki açık olduğundan kararın bu nedenle bozulması gerekmiştir. 
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda açıklanan  sebepten BOZULMASINA, temyiz nedenine göre sair hususların incelenmesine yer olmadığına, 10.10.2011 gününde oybirliğiyle karar verildi.