MAHKEMESİ :İş Mahkemesi


DAVA :Davacı, feshin geçersizliğine ve işe iadesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili, iş sözleşmesinin haklı ve geçerli neden olmaksızın işverence feshedildiğini belirterek müvekkilinin işe iadesine ve yasal haklarına karar verilmesini istemiştir.
Davalı vekili, davacının iş akdi geçerli ve haklı olarak feshedildiğini, davacının iş akdinin hem işyerinden kaynaklanan nedenler hem de çalışandan kaynaklanan nedenlerle geçerli ve haklı olarak feshedildiğini, müvekkili şirketin ülke çapında oluşan ekonomik sıkıntılar çerçevesinde devamlı zarar etmeye başladığını, zorunlu olarak tasarruf tedbirlerine başvurma gereği doğduğunu, hiçbir şekilde çalışmayan departmanları kapatma yoluna gitme gereği oluştuğunu, davacının işine sürekli geç geldiğini, bilgisayar mezunu olduğundan ve Adana’da bilgisayar işlerini bir muhabir yaptığından Adana’da çalışmasının teklif edildiğini, feshin zorunlu hale geldiğini savunarak davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece, işyerinde fesihten 6 ay önce ve 6 ay sonra sürekli işçi giriş çıkış işlemi yapıldığı, değişik görevler için değişik ünvanlı kişilerin İstanbul, Ankara, Adana bölgeleri için ilan ile eleman arandığı ve yılın tüm aylarında işçi çıkışlarının yanında girişlerinin de yapıldığı, sonuç olarak işçi çıkışında sistematik olarak bir azalma olmadığı ve işçi çıkışı ile yönetim kurulu kararı yeniden organizasyon gibi işlemlerin yapılmadığı, ayrıca şirketin 2007 ve 2008 yılları itibari ile satışlarında düşüş olmadığı faaliyet giderinin 2007 yılına nazaran 2008 yılında yükselmesi zarar unsurunun yükselmesinin personel giderlerinin bağlantılı olmadığının bilirkişi raporu ile tespit edildiği, davacının işten çıkarma nedeninin işletmesel nedenden ziyade verimlilik ve memnuniyetsizlik olduğu, iş sözleşmesinin feshi zorunluluğunun doğduğu somut deliller ile ortaya konulup kanıtlanamadığı gibi işçinin davranışlara dayanan fesihte önce işçiye somut olarak hangi sözleşmesel yükümlülüğün yüklendiği daha sonra hangi davranışı ile somut sözleşme yükümlülüğünü ihlal ettiğinin kanıtlanamadığı gerekçesiyle işe iadeye karar verilmiştir. Hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
İşçinin geçerli bir feshe neden olabilecek davranışları İş Yasasının 25.maddesinde öngörülen ve işverene derhal fesih yetkisi tanıyan haklı nedenlerden farklıdır. Yargılama sırasında bu nedenlerin ağırlıkları her olayın özelliğine göre değerlendirilmelidir. İşçinin iyiniyet ve ahlak kurallarına uymayan davranışı sonucunda iş ilişkisine devam etmek işveren açısından çekilmez hale gelmişse, diğer bir anlatımla güven temeli çökmüşse işverenin haklı nedenle derhal fesih hakkı doğar. Buna karşılık işçinin davranışı taraflar arasında bulunması gereken güven temelini çökertecek ağırlıkta bulunmamakla, iş ilişkisine devamı tam anlamıyla çekilmez hale getirmemekle birlikte, işin normal işleyişini bozuyorsa, işyerindeki uyumu olumsuz yönde etkiliyor ve işverenden bu nedenle iş ilişkisini yürütmesi normal olarak beklenemiyorsa İş Yasasının 18/1.maddesi gereği geçerli fesih hakkı doğar.
Somut olayda, davacının iş sözleşmesi, gazetenin devamlı zararı nedeniyle kurumda zaruri bazı tedbirlere başvurma gereği üzerine sayfa sekreterliği işi eğitimini verilmek suretiyle mesleki bilgisini geliştirerek Adana Bölge Temsilciliğinde görev yapmasının istenmesine rağmen işbaşı yapmaması yanında, çalışması süresince yönetici ve amirlerinin tüm uyarılarına rağmen işyerine devamlı geç gelmesi, işinde sıklıkla hata yapması bunda da devamlılık göstermesi eksik veri girişleri, tarafına tahsis olunan telefonun şifresini başkalarına vererek görev taksir iş dışında akıl almaz yoğunlukta görüşmeler yaparak kurumu haksız zarara uğratması, iş koşullarına uymaması mesai arkadaşları ile devamlı takışarak iş barışını bozması yönünde takındığı menfi tutum ve davranışları neden gösterilerek sona erdirilmiştir. Belirtilen iki nedenden ilkinde işveren İş Kanununun 22.maddesinde düzenlenen prosedüre uygun davranmamıştır. Bu sebeple bu anlamda feshin geçerli nedene dayandığından söz edilemez. Ancak fesih nedeni yapılan işçinin diğer tutum ve davranışlarının da değerlendirilmesi gerekir.
Dosya içeriğine göre, davacı hakkında 13 gün boyunca sabah işe geç gelmesi nedeniyle tespit yapılmış, bu konuda ve kişisel şifresini paylaşarak haziran ayı telefon görüşme faturasının 919 TL miktarında gelmesine sebebiyet vermesi nedenleriyle savunması alınmıştır. Davacı hakkında iki kez uyarı niteliğinde disiplin cezası uygulandığı anlaşılmaktadır. Ayrıca işçinin amirlerine karşı tutumuna, uyarılmasına rağmen işini gereği gibi yapmayarak ihmal ve savsama gösterdiğine ilişkin iç yazışmalar da sunulmuştur. Davacının belirtilen eylemleri yukarıda açıklandığı şekilde haklı fesih nedeni oluşturmamaktadır. Ancak işçinin hizmet süresine göre bunları gerçekleştirmesi iş akışını bozucu niteliktedir ve delil durumuna göre işyerinde olumsuzluk yaratmıştır. Artık işverenden iş ilişkisini devam ettirmesi normal ölçülerde beklenemez. Fesih geçerli nedene dayanmaktadır ve davanın reddi gerekirken yazılı şekilde kabul edilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
Belirtilen nedenlerle, 4857 sayılı İş Kanunun 20.maddesinin 3.fıkrası uyarınca, hükmün bozulmak suretiyle ortadan kaldırılması ve aşağıdaki gibi karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle;
1-)Yerel Mahkemenin yukarıda tarih ve sayısı belirtilen kararının BOZULARAK ORTADAN KALDIRILMASINA,
2-)Davanın REDDİNE,
3-)Harç peşin alındığından yeniden alınmasına yer olmadığına,
4-)Davacının yapmış olduğu yargılama giderinin üzerinde bırakılmasına, davalının yaptığı 30.00 TL yargılama giderinin davacıdan tahsili ile davalıya ödenmesine,
5-)Karar tarihinde yürürlükte bulunan tarifeye göre 1.100.00 TL ücreti vekâletin davacıdan alınarak davalıya verilmesine,
6-)Peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine kesin olarak oybirliğiyle 22.9.2011 tarihinde karar verildi.