Yargıtay 10. Hukuk Dairesi 2021/5594 Esas 2022/10351 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Mahkeme Kararı, sigortalının iş kazası sonucu maddi ve manevi zararlarının giderilmesi isteğiyle açılan davada maddi ve manevi tazminat hükümlerine yönelik temyiz itirazlarının incelenmesini konu almaktadır. Maddi tazminat hükmüne yönelik temyiz isteminin hukuki yarar bulunmadığı gerekçesiyle reddedildiği belirtilmiştir. Manevi tazminat hükmüne yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde ise, 25.10.2017 tarihinden itibaren uygulanan İş Mahkemeleri Kanunu'nun 8. maddesinin 3. fıkrası ile HMK'nın 362/1-a maddeleri uyarınca temyiz (kesinlik) sınırı belirlenerek, temyiz isteminin kesinlik nedeniyle reddedildiği vurgulanmıştır. Kanun maddeleri açıklanırken, parasal sınırların yeniden değerleme oranında artırılacağı ve alacak miktarının tamamının dava edilmediği durumlarda kesinlik sınırının alacağın bir kısmına göre belirleneceği belirtilmiştir.

Mahkemesi : ... 1. İş Mahkemesi

Dava, sigortalının iş kazası sonucu maddi ve manevi zararlarının giderilmesi istemine ilişkindir
İlk Derece Mahkemesince, hükümde belirtilen gerekçelerle davanın kısmen kabul ve kısmen reddine dair verilen karara karşı, davacı vekilinin istinafa başvurması üzerine, ... Bölge Adliye Mahkemesi 9. Hukuk Dairesince istinaf isteminin kabulü ile yeniden esas hakkında kısmen kabul ve redde dair karar verilmiştir.
... Bölge Adliye Mahkemesi 9. Hukuk Dairesince verilen kararın davalılardan ... vekili tarafından süresi içerisinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kâğıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
A) Davalı ... vekilinin maddi tazminata yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde:
Davacının, dava açmada hukuki yararının bulunması dava şartlarından olduğu gibi temyiz kanun yoluna başvuracak olan tarafın da temyiz yoluna başvuruda hukuki yararının bulunması gerekir. HMK 361/2. fıkrasında "Davada haklı çıkmış olan taraf da hukuki yararı bulunmak şartıyla temyiz yoluna başvurabilir" düzenlemesi vardır.
Temyiz yoluna başvuran tarafın hukuki yararının bulunup bulunmadığı, öncelikle onun davadaki talebi ile mahkemenin hükmü karşılaştırılarak belirlenir. (HMK 364/2-f bendine göre temyiz dilekçesinde "Temyiz sebepleri ve gerekçesi" bulunmak zorundadır) Aksi halde temyiz talebinin kötü niyetle yapıldığı kabul edilir. Kötü niyetle temyiz, davanın gereksiz yere uzamasına ve yargı organlarının yersiz meşgul edilmesine yol açar.
Somut olayda, davalı ... vekilinin ilk derece mahkemesince verilen kararı istinaf etmekle beraber, istinafa ilişkin harçları yatırmaması üzerine mahkemece harçların ikmali için muhtıra tebliğ edildiği, davalının muhtırada belirtilen süre içerisinde istinaf harcını ikmal etmediğinin anlaşılması nedeniyle de ilk derece mahkemesince verilen 06.08.2018 tarihli kararla istinaf başvurusundan vazgeçmiş sayılmasına karar verildiği ve davalı vekilinin anılan kararı süresinde istinaf etmediği anlaşılmaktadır. İlk derece mahkemesince verilen kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine Bölge Adliye Mahkemesince esas hakkında verilen kararda ilk derece mahkemesince verilen maddi tazminat hükmünün değiştirilmeksizin aynen hüküm altına alınmış olduğu da dikkate alınarak, davalı vekilinin anılan hükme yönelik istinaf başvurusunda bulunmamış olması nedeniyle Bölge Adliye Mahkemesince verilen maddi tazminat hükmüne yönelik temyiz başvurusunda bulunmasında hukuki yarar bulunmadığından maddi tazminat hükmüne yönelik temyiz isteminin reddine karar verilmiştir.
B) Davalı ... vekilinin manevi tazminat hükmüne yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde:
Mülga 5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanunu'nun 20.07.2016 tarihinden itibaren uygulanan 8. maddesinin 3. fıkrasına göre, “Bölge Adliye Mahkemesinin para ile değerlendirilemeyen dava ve işler hakkındaki kararları ile miktar veya değeri beşbin lirayı geçen davalar hakkındaki nihaî kararlara karşı tebliğ tarihinden başlayarak sekiz gün içinde temyiz yoluna başvurulabilir.” Bu fıkradaki “beşbin” ibaresi 6763 sayılı Kanunun 5. maddesi ile “kırk bin Türk Lirası” şeklinde değiştirilmiştir.
Mülga 5521 sayılı Kanunun, 6763 sayılı Kanun 5. maddesi ile değişik beşinci fıkrasına göre parasal sınırların, her takvim yılı başından geçerli olmak üzere Maliye Bakanlığınca her yıl tespit ve ilan edilen yeniden değerleme oranında artırılması suretiyle uygulanacağı öngörülmüştür.
25.10.2017 tarihinde yürürlüğe giren 7036 sayılı İş Mahkemeleri Kanununun 8. maddesinde “temyiz edilemeyen kararlar” sayılmış ancak miktar itibariyle kesinliğe bu maddede yer verilmemiş, 7/3. maddede, 6100 sayılı HMK’nın kanun yollarına ilişkin hükümlerinin, iş mahkemelerince verilen kararlar hakkında da uygulanacağı belirtilmiştir.
6100 sayılı HMK’nın 362/1-a maddesi uyarınca, Bölge adliye mahkemelerinin miktar veya değeri kırk bin Türk Lirasını (bu tutar dâhil) geçmeyen davalara ilişkin kararların temyiz yoluna başvurulamayacağı hükme bağlanmıştır. HMK Ek madde 1 hükmüne göre de, 362. maddedeki parasal sınırların, her takvim yılı başından geçerli olmak üzere, Maliye Bakanlığınca her yıl tespit ve ilan edilen yeniden değerleme oranında artırılması suretiyle uygulanacağı belirtilmiştir.
HMK 362/2. maddesine göre “Birinci fıkranın (a) bendindeki kararlarda alacağın bir kısmının dava edilmiş olması durumunda, kırk bin Türk Liralık kesinlik sınırı alacağın tamamına göre belirlenir. Alacağın tamamının dava edilmiş olması hâlinde, kararda asıl talebinin kabul edilmeyen bölümü kırk bin Türk Lirasını geçmeyen tarafın temyiz hakkı yoktur. Ancak, karşı taraf temyiz yoluna başvurduğu takdirde, diğer taraf da düzenleyeceği cevap dilekçesiyle kararı temyiz edebilir”
HMK 366. maddenin yollaması ile temyiz yolunda da uygulanan 346. madde uyarınca, temyiz dilekçesi kesin olan bir karara ilişkin olursa, kararı veren mahkeme temyiz dilekçesinin reddine karar verir. Ancak temyiz edilen karar kesin olduğu halde bu konuda inceleme yapılıp karar verilmeksizin dosya Yargıtay’a gönderilmiş ise, 01.06.1990 tarih, 1989/3 E. - 1990/4 K. sayılı içtihadı birleştirme kararı gereğince dosyanın mahalline çevrilmesine gerek olmaksızın Yargıtay tarafından temyiz talebinin reddine karar verebilektir.
Yukarıda belirtildiği şekilde, iş mahkemelerinin kararlarının istinaf incelemesi sonucu Bölge adliye mahkemelerince verilen kararlarda karar tarihine göre kesinlik sınırı: 20.07.2016 - 01.12.2016 tarihleri arasında 5.000,00 TL; 02.12.2016 tarihi sonrası için 40.000,00 TL; 01.01.2017 sonrası için 41.530,00 TL, 01.01.2018 tarihi sonrası için 47.530,00 TL; 01.01.2019 tarihi sonrası için 58.800,00 TL, 01.01.2020 tarihi sonrası için 72.070,00 TL, 01.01.2021 tarihi sonrası için 78.630,00 TL’dir.
Somut olay incelendiğinde, İlk Derece Mahkemesince davacı lehine 20.000 TL manevi tazminata hükmedildiği, kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine Bölge Adliye Mahkemesince verilen 03.03.2021 tarihli kararla istinaf başvurusunun kabulü ile yeniden esas hakkında karar verilerek davacı lehine hüküm fıkrasında belirtildiği üzere 60.000 TL manevi tazminata karar verildiği anlaşılmıştır.
6100 sayılı HMK’nun 110. maddesi kapsamında dava yığılması (objektif dava birleşmesi) kapsamında her bir talebin ayrı bir dava olduğu ve ayrı ayrı hüküm ve sonuç doğuracağı dikkate alındığında, davacı lehine hükmedilen maddi ve manevi tazminatların birbirlerinden bağımsız olarak kesinlik incelemesine tabi tutulması gerektiği gözetilerek, temyize konu iş bu manevi tazminat hükmünün Bölge Adliye Mahkemesi karar tarihinde yürürlükte olan 78.630,00 TL’lik temyiz (kesinlik) sınırının altında kaldığı anlaşılmakla anılan hükme yönelik temyiz itirazlarının kesinlik nedeniyle REDDİNE davalı ...'den tahsil edilen temyiz harcının istem halinde iadesine, dosyanın kararı veren İlk Derece Mahkemesine gönderilmesine, 13.09.2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.