Davacı vekili, davalı basın ve halkla ilişkiler görevlisi olarak çalışan müvekkilinin iş sözleşmesinin feshinin haklı ve geçerli sebebe dayanmadığını ileri sürerek feshin geçersizliğinin tespiti ile işe iadesine karar verilmesini istemiştir.
Davalılar davanın reddine karar verilmesini talep etmişlerdir.
Mahkemece hizmetin fiilen geçtiği yerin belediyeye ait iş yeri olduğunu, diğer şirketlerin belediyeye işçi tedarik eden şirketler olduğunu, sözleşmenin davalı ... şirketi tarafından fesh edildiğinin tarafların kabulünde olduğunu, ancak gerek davalı bu şirket gerek diğer şirket gerekse belediyenin, davacının çalıştığı dönemlerde hizmetin yerine getirilmediği ya da iş kanununda haklı fesih sebeplerine dayalı olarak davacı hakkında hiç bir delil getirmediklerini, feshin haklılığının davalı tarafından kanıtlanmadığı gerekçesiyle davanın belediye yönünden kabulüne, şirketler yönünden reddine karar verilmiştir.
Karar davalılar ... Şti. ve ... Belediyesi vekilleri tarafından temyiz edilmiştir.efhim edilen kısa kararda davacıya işe başlatmama tazminatı olarak dört aylık ücreti tutarında tazminat ödenmesine karar verildiği halde sonradan yazılan gerekçeli kararda bu tazminatı miktarı altı aylık ücreti olarak belirlenmiştir ve böylece kısa kararla gerekçeli karar arasında çelişki oluşmuştur. Salt bu aykırılık 10.04.1992 tarih ve 1991/7  esas, 1992/4 karar sayılı Yargıtay İçtihatları Birleştirme Büyük Genel Kurulu Kararına göre bozmayı gerektirir.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan sebeple BOZULMASINA, bozma sebebine göre diğer temyiz itirazlarının incelenmesine yer olmadığına, peşin alınan temyiz harcının istek olması halinde ilgiliye iadesine, 09.07.2012 tarihinde oy birliği ile karar verildi.