İş sözleşmesinin geçerli sebep olmadan davalı işveren tarafından feshedildiğini belirten davacı işçi, feshin geçersizliğine ve işe iadesine karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı işveren, davacının hizmetine ihtiyaçları kalmadığı gerekçesiyle iş sözleşmesinin usul ve Kanuna uygun şekilde feshedildiğini savunarak davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece, fesih sebebinin açık ve net bir şekilde belirtilmediği gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm davalı tarafından süresi içerisinde temyiz edilmiştir.
4857 sayılı İş Kanunu’nun 18. maddesinin birinci fıkrasına göre iş güvencesi hükümlerinden yararlanmak için otuz veya daha fazla işçi çalıştıran işyerinde çalışmak gerekir. Aynı maddenin dördüncü fıkrasına göre işverenin aynı işkolunda birden fazla işyerinin bulunması halinde, işyerinde çalışan sayısı bu işyerlerinde çalışan toplam işçi sayısına göre belirlenir. İşçi sayısına ilişkin bu hüküm nispi emredici olduğundan, daha az işçi sayısını öngören sözleşme hükümleri geçerli kabul edilmektedir.
Otuz işçi sayısının belirlenmesinde fesih bildiriminin işçiye ulaştığı tarih itibariyle belirli süreli-belirsiz süreli, tam süreli-kısmi süreli, daimi-mevsimlik sözleşmelerle çalışan tüm işçiler dikkate alınır.
Davalı işyerinde işçi statüsünde çalışan davacının iş sözleşmesinin, branşında yapacak iş kalmadığı gerekçesiyle geçerli sebeple feshedildiği dosyadaki bilgi ve belgelerden anlaşılmaktadır.
Somut olayda, mahkemece, işe iade davasının ön koşullarından biri olan, fesih tarihinde işyerinde 30 işçi bulunması koşulu  araştırılmayarak hüküm tesisi yoluna gidilmiştir. Bu itibarla, davalı işyerinde fesih tarihindeki işçi sayısı Sosyal Güvenlik Kurumu"nda ve davalı işverenden sorulmak suretiyle tespit edilmeli, davacı işçinin iş güvencesi kapsamında kaldığı anlaşılırsa, bundan sonra tüm deliller değerlendirilirek sonuca gidilmelidir. Eksik araştırma sonucu verilen karar hatalı olup, hüküm bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek olması halinde ilgiliye iadesine, 05.07.2012 tarihinde oybirliği ile karar verildi.