Davacı vekili, müvekkilinin iş sözleşmesinin feshinin geçerli sebebe dayanmadığını ileri sürerek feshin geçersizliğin tespiti ile işe iadesine karar verilmesini istemiştir.
Davalı vekili, davacının iş sözleşmesinin, organizasyon değişikliğine gidilmesi nedeniyle geçerli nedenle feshedildiğini belirterek davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece, iş sözleşmesinin feshinin geçerli veya haklı sebebe dayanmadığı gerekçesiyle davanın kabulü ile feshin geçersizliğine ve davacının işe iadesine karar verilmiştir.
Karar, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Taraflar arasında iş sözleşmesinin feshinin geçerli nedene dayanıp dayanmadığı uyuşmazlık konusu olup, normatif dayanak 4857 sayılı İş Kanunu’nun 18 ve devamı maddeleridir. 
4857 sayılı Kanun’un 18. maddesine göre otuz veya daha fazla işçi çalıştıran işyerlerinde en az altı aylık kıdemi olan işçinin belirsiz süreli iş sözleşmesini fesheden işveren, işçinin yeterliliğinden veya davranışlarından ya da işletmenin, işyerinin veya işin gereklerinden kaynaklanan geçerli bir sebebe dayanmak zorundadır.
İşletmenin, işyerinin veya işin gereklerinden kaynaklanan sebepler; sürüm ve satış imkanlarının azalması, talep ve sipariş azalması, enerji sıkıntısı, ülkede yaşanan ekonomik kriz, piyasada genel durgunluk,  dış pazar kaybı, ham madde sıkıntısı gibi işin sürdürülmesini olanaksız hale getiren işyeri dışından kaynaklanan sebeplerle yeni çalışma yöntemlerinin uygulanması, işyerinin daraltılması, yeni teknolojinin uygulanması, işyerinin bazı bölümlerinin kapatılması ve bazı iş türlerinin kaldırılması gibi işyeri içi sebeplerdir.
İşletmenin, işyerinin ve işin gereklerinden kaynaklanan sebeplerle sözleşmeyi feshetmek isteyen  işverenin  fesihten önce  fazla  çalışmaları   kaldırmak,  işçinin   rızası   ile çalışma   süresini   kısaltmak   ve   bunun   için   mümkün   olduğu   ölçüde    esnek    çalışma şekillerini  geliştirmek,  işi  zamana yaymak,  işçileri başka işlerde çalıştırmak, işçiyi yeniden eğiterek sorunu aşmak gibi varsa fesihten kaçınma olanaklarını kullanması, kısaca  feshe  son çare olarak bakması gerekir.
4857 sayılı  Kanun’un  20. maddesinin ikinci fıkrasına göre feshin geçerli sebebe dayandığını ispat yükümlülüğü işverene aittir. İşçi, feshin başka bir sebebe dayandığını iddia ettiği takdirde, bu iddiasını ispatla yükümlüdür.    
Dosya içeriğine göre, davalı şirkette organizasyon değişikliği yapıldığı ve bu değişiklik sonucu personel fazlalığı oluştuğu tartışmasızdır. Fesih tarihinde organizasyon değişikliği sonucu oluşan yeni yapı çerçevesinde, işyerinde davacıya uygun görev ve pozisyon bulunup bulunmadığı konusunda işletme ekonomisti ve organizasyonu konusunda uzman bir bilirkişiden rapor almak suretiyle sonuca gidilmesi gerekirken, bu işlerde uzman olup olmadığı anlaşılamayan yetersiz bilirkişi raporuna dayanılarak karar verilmesi hatalı olup,  hüküm  bu  sebeple  bozmayı  gerektirmiştir.
SONUÇ:Hükmün yukarıda açıklanan sebeple BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek olması halinde ilgiliye iadesine, 03.07.2012  tarihinde oybirliği  ile  karar verildi.