Yargıtay 10. Hukuk Dairesi 2022/7432 Esas 2022/11626 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

\"Davacının yurtdışı borçlanma bedelinin tespiti istemi\" ile ilgili olarak verilen bir mahkeme kararı incelenmiştir. İlk derece mahkemesi, davayı reddetmiştir. Ancak davacının istinaf başvurusu sonucu, dava kısmen kabul edilmiştir. Karar, davacı ve davalı Kurum avukatları tarafından temyiz edilmiştir. Ancak temyiz dilekçesi verilirken gerekli harç ve giderler tam olarak ödenmemiştir. Bu nedenle mahkeme, Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu'nun 434. maddesi uyarınca dosyanın geri çevrilmesine karar vermiştir. Kanun maddesi, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun geçici 3. maddesi kapsamında, 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu'na eklenmiş ve temyiz harcı ve giderlerinin tam olarak ödenmesinin gerekliliğini düzenlemiştir.

Bölge Adliye
Mahkemesi : Samsun Bölge Adliye Mahkemesi 7. Hukuk Dairesi
No :


Dava, davacının 3201 sayılı Yasa uyarınca borçlanma talebinin geçerli olduğunun tespiti ile yurtdışı borçlanma bedelinin borçlanma talep tarihindeki prim tutarı üzerinden belirlenmesi gerektiğinin tespiti istemlerine ilişkindir.
İlk Derece Mahkemesince, hükümde belirtilen gerekçelerle davanın reddine dair verilen karara karşı davacı vekili tarafından istinaf yoluna başvurulması üzerine, Samsun Bölge Adliye Mahkemesi 7. Hukuk Dairesince istinaf başvurusunun kabulü ile ilk derece mahkemesi kararının kaldırılmasına,davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Samsun Bölge Adliye Mahkemesi 7. Hukuk Dairesince verilen kararın, davacı ile davalı Kurum vekilleri tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
Dosya kapsamı incelendiğinde, davalı Kurum vekilinin temyiz dilekçesinin tebliği üzerine, davacı vekili tarafından verilen temyize cevap içerikli dilekçede, davanın kabulü yerine kısmen kabulünün usul ve yasaya aykırı olduğu belirtilmek suretiyle kararın temyizen bozulması talebinde bulunulduğu anlaşılmaktadır.
01.10.2011 tarihinde yürürlüğe giren 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununun geçici 3. maddesi uyarınca 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 434. maddesi ile ilgili 25.01.1985 gün ve 5/1 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı hükmü gereğince, temyiz isteği, dilekçenin temyiz defterine kaydettirildiği tarihte yapılmış sayılır ve temyiz dilekçesi verilirken gerekli harç ve giderlerin tamamı ödenir. Temyiz harç ve giderlerinin ödenmemiş veya eksik ödenmiş olduğunun sonradan anlaşılması durumunda, karar veren hakim tarafından yedi günlük kesin süre tanınarak, bu süre içerisinde ödenmesi veya eksikliğin tamamlanması, aksi halde temyizden vazgeçmiş sayılacağı temyiz edene yöntemince ve yazılı olarak bildirilir. Ancak, temyiz harcının mahkeme kalemince hesaplanıp temyiz edenden istendiği halde süresinde ödenmediği belgelendirilmiş ise temyiz isteğinin reddi gerekir.
Davada ise, yukarıda sözü edilen kanun ve içtihadı birleştirme kararı hükmüne aykırı olarak, temyize cevap suretiyle temyiz yoluna başvuran davacı vekili tarafından temyiz dilekçesinin verildiği sırada ve yasal temyiz süresi içerisinde gerekli harç ve giderlerin tamamı ödenmemiş bulunmaktadır. Böyle olunca, Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun anılan maddesinde öngörülen prosedür işletildikten, şayet temyiz dilekçesinin reddi yönüne gidilirse anılan ret kararının hükmü temyiz eden davacı vekiline tebliğ edilerek temyiz süresi geçtikten, temyizin süresinde yapıldığı sonucuna varıldığı takdirde ise doğrudan geri gönderilmek üzere dosyanın mahalline GERİ ÇEVRİLMESİNE, 03.10.2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.