Davacı vekili, davalı işyerinde çalışan davacının iş sözleşmesinin davalı işveren tarafından geçerli neden olmadan feshedildiğini belirterek, 4857 sayılı İş Kanunu’nun 18 ve 21. maddeleri uyarınca feshin geçersizliğine ve işe iadesine karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı işveren vekili, davacının  şirket prosedürlerine, iç işleyişine ve uygulamalarına uymayan, doğruluk ve güven ilişkisi ile bağdaşmayacak şekilde eylemlerinde dolayı, iş sözleşmesinin  haklı nedenle feshedildiğini, davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece dosya üzerinden alınan hukukçu bilirkişiden rapor alınarak feshin geçerli nedene dayanmadığı gerekçesi ile feshin geçersizliğine ve davacı işçinin işe iadesine karar verilmiştir.
Hüküm davalı işveren tarafından temyiz edilmiştir.
İş güvencesi kapsamında feshin geçersizliği istemi ile açılan davada, feshin geçerli nedene dayanıp dayanmadığı, haklı neden teşkil edip etmediği önem arzetmektedir. 4857 sayılı Kanun’un 25/II maddesi anlamında "haklı neden"in varlığı halinde işçinin iş sözleşmesi ihbar süresi verilmeden ve tazminatsız feshedilir. Oysa "geçerli neden"in varlığı halinde süreli ve tazminatlı fesih söz konusu olur. Diğer deyişle geçerli nedene dayalı fesihlerde işçi bakımından feshin mağdur edici sonuçları daha hafiftir.
İşverenin haklı neden savunmasına rağmen yapılan yargılama sonunda feshin geçerli nedene dayandığı kesin olarak saptanmışsa, işçi açısından ihbar ve kıdem tazminatı yönünden önemli bir ispat sorunu aşılmış olmaktadır. İşçi tarafından açılacak ihbar ve kıdem tazminatı davasında, taraflar aynı olsa da, dava türünün farklılığı sebebiyle feshin geçerli nedene dayandığı yönünde verilen karar, unsur etkisi nedeni ile Yargıtayca kuvvetli delil olarak kabul edilmektedir.
Somut uyuşmazlıkta, davalı işveren davacının iş sözleşmesini  şirket prosedürlerine, iç  işleyişine   ve   uygulamalarına  uymayan,  doğruluk  ve  güven  ilişkisi  ile  bağdaşmayan
davranışları nedeni ile haklı olarak feshettiğini savunmuş ve bu konuda delilerini sunmuştur. Davacının eylemlerinin belirtildiği gibi haklı ya da geçerli neden ağırlığında olup olmadığının tespiti için  uzman bilirkişilerin tespit ve görüşüne de ihtiyaç vardır. O nedenle uzman bilirkişilerden oluşan bir bilirkişi kuruluna dosya tevdii edilerek, davacının şirket prosedürlerine, iç işleyişine ve uygulamalarına aykırı eylemlerinin olup olmadığı, şirketin zarar görüp görmediği, davacının kusurlu olup olmadığı ve bu davranışlarının 4857 sayılı Kanun’un 25/II. maddesinde belirtilen ahlak ve iyiniyet kurallarına uymayan nedenlerden biri olup olmadığı araştırılmalı ve sonucuna göre karar verilmelidir. Eksik inceleme ile karar verilmesi hatalıdır.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 22.05.2012 gününde oybirliğiyle karar verildi.