1.Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2. Dava, davacının kıdem tazminatı istemine ilişkindir.
Mahkemece istemin kabulüne karar verilmiştir.
Davacı davalı işyerinde 23.02.1993-25.07.1996, tarihleri arasında çalıştıktan sonra matbu şekilde hazırlanan 25.07.1996 tarihli ibranamede alacaklarını aldığını beyan ettiği, 01.05.1998-31.08.2000 tarihleri arasında çalıştıktan sonra 26.08.2000 tarihli el yazısı ile işyerinden istifa ederek ayrıldığını ve bu belgedeki imzasını inkar etmediği, daha sonra da 18.11.2000-30.04.2001 ve 07.04.2003-06.12.2010 tarihleri arasında çalıştığı, iş sözleşmesini sonladırılmasına dair yazılı bir fesih bildiriminin bulunmadığı 06.12.2010 tarihli boşlukları doldurulan ibraname başlıklı belgede kıdem tazminatı dahil alacaklarını aldığına dair belgeyi imzaladığı ve ekindeki 10.12.2010 tarihli banka dekontunda kıdem tazminatı olarak davacıya 6.520,61 TL ödendiği anlaşılmaktadır.
İstifa ederek iş sözleşmesini sona erdiren işçinin kıdem tazminatını hak kazanamayacağı açıktır.
Somut olayda davacı 01.05.1998-31.08.2000 tarihleri arasında çalışma dönemini 26.08.2000 tarihli istifa dilekçesi ile sona erdirdiğinden bu tarihler arasındaki çalışma süreleri dikkate alınmadan davacının kıdem tazminatının belirlenmesi gerekirken aksi yöndeki bilirkişi raporuna göre karar verilmesi bozma sebebidir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 19.04.2012 gününde oybirliğiyle karar verildi.