Danıştay 3. Daire 2019/3102 Esas 2022/2634 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Davacının murisinin ortak olduğu şirkette ödenmeyen vergi ve cezaların miras hissesi oranında tahsil edilmesi amacıyla düzenlenen ödeme emrine karşı açılan dava reddedilmiş, ceza kısmı iptal edilmiştir. Temyiz eden, cezaların şirket adına kesildiğini ve muris adına kesilen ceza bulunmadığını ileri sürerek kararın bozulmasını istemiştir. Karşı taraf ise dosyada kamu alacağı için şirketten aranılacak belgenin bulunmadığını ve zamanaşımına uğradığını savunmuştur. Danıştay Üçüncü Dairesi, Bölge İdare Mahkemesi'nin kararını usul ve hukuka uygun bulduğu için temyiz isteminin reddine karar vermiş ve Vergi Usul Kanunu'nun 372. maddesinde düzenlenen ölüm halinde vergi cezalarının düşeceği hükmüne vurgu yapmıştır. Kanun maddesi, ölüm halinde vergi borcunun mirasçı tarafından ödeneceği, cezaların ise düşeceği hükmünü içermektedir.

T.C.
D A N I Ş T A Y
ÜÇÜNCÜ DAİRE
Esas No : 2019/3102
Karar No : 2022/2634

TEMYİZ EDEN (DAVALI) : … Vergi Dairesi Başkanlığı
VEKİLİ : Av. …

KARŞI TARAF (DAVACI) : …

İSTEMİN KONUSU: ... Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının aleyhe olan hüküm fıkrasına davalı idare tarafından yöneltilen istinaf başvurusuna ilişkin … Bölge İdare Mahkemesi ... Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Davacı adına, … Ticaret ve Sanayi Limited Şirketi'nden alınamayan 2010 ve 2011 yıllarının muhtelif dönemlerine ait kamu alacağının tahsili amacıyla şirket ortağı …'in mirasçısı sıfatıyla düzenlenen … tarih ve … takip numaralı ödeme emrinin iptali istemine ilişkindir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: Davacının 11/09/2016 tarihinde vefat eden murisinin asıl borçlu şirkette ortak olduğu dönemlere ilişkin olarak tahakkuk eden vergi ve cezaların vadesinde ödenmemesi ve yapılan mal varlığı araştırmasının sonuçsuz kalması üzerine murisin ortaklık payı dikkate alınarak miras hissesi oranında mirasçı sıfatıyla dava konusu ödeme emrinin düzenlendiğinin anlaşıldığı olayda, kamu alacakları mirası reddetmeyen davacıdan mirasçı sıfatıyla miras hissesi oranınca takip edilebileceğinden ödeme emrinin vergilere isabet eden kısmında hukuka aykırılık bulunmadığı, vergi ziyaı cezası ve özel usulsüzlük cezalarının ise ölüm halinde cezaların düşeceğini düzenleyen 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 372. maddesi hükmü uyarınca davanın bu kısmının niteliği itibarıyla sadece ölen murisi ilgilendirdiği dikkate alındığında, ödeme emrinin cezalara isabet eden kısımlarında hukuka uygunluk bulunmadığı gerekçesiyle ödeme emrinin; vergilere ilişkin kısmı yönünden dava reddedilmiş, cezalara ilişkin kısmı ise iptal edilmiştir.
Bölge İdare Mahkemesi kararının özeti: İstinaf başvurusunun, usul ve hukuka uygun olduğu sonucuna varılan Vergi Mahkemesi kararının aleyhe olan hüküm fıkrasının kaldırılmasını sağlayacak nitelikte görülmediği gerekçesiyle 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 45. maddesinin 3. fıkrası uyarınca reddine karar verilmiştir.

TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : 213 sayılı Kanun'nun 372. maddesinde ölüm halinde vergi cezalarının düşeceği düzenlenmiş olsa da uyuşmazlık konusu olayda söz konusu cezaların şirket adına kesildiği, muris adına kesilen bir ceza bulunmadığı, şirket ortağının ölümü halinde tüzel kişiliğe kesilen cezanın düşeceği yönünde herhangi bir düzenleme de bulunmadığı ileri sürülerek kararın bozulması istenilmektedir.

KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : Dava konusu ödeme emri içeriği kamu alacağının öncelikle şirketten aranıldığına ilişkin dosyaya herhangi bir belge sunulmaması nedeniyle kendisinden aranılamayacağı ve kamu alacağının zaman aşımına uğradığı belirtilerek istemin reddi gerektiği savunulmaktadır.

DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ …'IN DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin reddi ile usul ve yasaya uygun olan Bölge İdare Mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Üçüncü Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:
HUKUKİ DEĞERLENDİRME:
Bölge idare mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.

KARAR SONUCU:
Açıklanan nedenlerle;
1. Temyiz isteminin reddine,
2. Temyize konu Vergi Dava Dairesi kararının ONANMASINA,
3. 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 50. maddesi uyarınca, kararın taraflara tebliğini ve bir örneğinin de ilgili Vergi Dava Dairesine gönderilmesini teminen dosyanın kararı veren ilk derece mahkemesine gönderilmesine, 01/06/2022 tarihinde oybirliğiyle kesin olarak karar verildi.