Mala zarar vermek - Yargıtay 23. Ceza Dairesi 2015/14357 Esas 2015/7076 Karar Sayılı İlamı

Abaküs Yazılım
23. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/14357
Karar No: 2015/7076
Karar Tarihi: 24.11.2015

Mala zarar vermek - Yargıtay 23. Ceza Dairesi 2015/14357 Esas 2015/7076 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanık E.. P.. suçlanarak mala zarar vermek suçunu işlediği iddiasıyla yargılanmıştır. Ancak, sanığın suçu işlediğine dair kesin ve inandırıcı delil bulunamadığından beraat kararı verilmesi gerektiği sonucuna varılmıştır. Mahkeme kararında, sanığın suçlamaları kabul etmediği, katılanın evine ateş edenleri görmediğine dair beyanı, bilirkişi raporları ve diğer deliller birlikte değerlendirilerek suçun işlendiğine dair herhangi bir kuşku olmadığı sonucuna varılmıştır.
Mahkeme kararında ayrıca, sanığın cezasının TCK'nın 152/2-a maddesi kapsamında olmadığı ve bu maddenin uygulanması suretiyle fazla ceza tayin edildiği belirtilmiştir. Ayrıca, TCK'nın 152/2-a-son maddesi hakkında yapılan değişikliklerin dikkate alınması gerektiği ifade edilmiştir.
Kararda ayrıca, TCK'nın 53. maddesi uyarınca sanığın velayet hakkından ve vesayet veya kayyımlığa ait hizmette bulunmaktan yoksunluğunun sadece kendi altsoyu yönünden koşullu salıverme tarihine kadar süreceği belirtilmiştir.
Kanun Maddeleri:
- TCK'nın 152/2-a maddesi
- TCK'nın 152/2-a-son maddesi
- TCK'nın 53. maddesi
23. Ceza Dairesi         2015/14357 E.  ,  2015/7076 K.

    "İçtihat Metni"

    Tebliğname No : 4 - 2012/226585
    MAHKEMESİ : Eskişehir 5. Asliye Ceza Mahkemesi
    TARİHİ : 06/06/2012
    NUMARASI : 2012/560 (E) ve 2012/715 (K)
    SUÇ : Mala zarar vermek


    Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
    Sanık E.. P.."in temyiz dışı diğer sanıklarla birlikte katılanın evine av tüfeği ile ateş ederek evin camlarını kırmak suretiyle mala zarar verme suçunu işlediği iddia ve kabul olunan somut olayda;
    Sanığın yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
    Sanığın aşamalarda suçlamaları kabul etmediğini ifade etmesi, katılanın evine ateş edenleri görmediğine ilişkin beyanı, bilirkişi raporları ve diğer deliller birlikte değerlendirildiğinde; sanığın atılı suçu işlediğine dair her türlü şüpheden uzak kesin ve inandırıcı deliller bulunmadığından sanık hakkında beraat kararı verilmesi gerektiği gözetilmeden yetersiz gerekçeyle yazılı şekilde mahkumiyet kararı verilmesi,
    Kabule göre de;
    1- Sanığın tarif edilen eyleminin TCK"nın 152/2-a maddesi kapsamında kalmadığı gözetilmeden bu maddenin uygulanması suretiyle fazla ceza tayin edilmesi,
    2- TCK"nın 152/2-a-son maddesinde yer alan "verilecek ceza iki katına kadar artırılır" fıkrasındaki "iki" ibaresinin, hükümden sonra, 28/06/2014 tarihinde yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun"un 65. maddesiyle "bir" şeklinde değiştirilmiş olmakla mahkemece bu hususta yeniden değerlendirme yapılmasında zorunluluk bulunması,
    3- TCK’nın 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca 53/1-c bendindeki “velayet hakkından; vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan" yoksunluğun sanığın sadece kendi altsoyu yönünden koşullu salıverme tarihine kadar süreceği, altsoyu haricindekiler yönünden ise hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar devam edeceği gözetilmeden yazılı şekilde karar verilmesi,

    Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 24/11/2015 tarihinde oybirliği ile karar verildi.


    Hemen Ara