Ankara Boşanma Avukatı Web Sitesi - Yargıtay 15. Hukuk Dairesi 2014/1271 Esas 2014/2649 Karar Sayılı İlamı

Yargıtay 15. Hukuk Dairesi 2014/1271 Esas 2014/2649 Karar Sayılı İlamı

15. Hukuk Dairesi
Esas No: 2014/1271
Karar No: 2014/2649
Karar Tarihi: 16.04.2014

Yargıtay 15. Hukuk Dairesi 2014/1271 Esas 2014/2649 Karar Sayılı İlamı

Özet:
Mahkeme, bir eser sözleşmesi nedeniyle oluşan alacağın tahsiline ilişkin olan davada, Tüketici Mahkemesi yerine Asliye Hukuk Mahkemesi'nin bakması gerektiğini belirtmiştir. Çünkü 4077 sayılı Tüketicinin Korunması Hakkındaki Kanun, tüketicileri günlük yaşamda satın aldıkları mal ve hizmetlerden korumak amacıyla yapılmıştır ve hazır bir malın veya hizmetin üretimi için yapılan eser sözleşmeleri bu kapsama girmemektedir. Yargıtay Hukuk Genel Kurulu'nun da bu konuda benzer şekilde bir kararı bulunmaktadır. Kanunun 3/e maddesinde tüketici tanımlanmakta ve tüketicinin tanımına uygun olmayan ilişkilerle ilgili olarak kanunun uygulanması mümkün değildir. Özetle, Mahkeme, Tüketici Mahkemesi yerine Asliye Hukuk Mahkemesi'nin görevli olduğunu belirtmiştir. Kanun maddeleri ise, 4077 sayılı Tüketicinin Korunması Hakkındaki Kanun'un 3/e maddesidir. Bu madde, tüketicinin tanımını yapmaktadır.

15. Hukuk Dairesi 2014/1271 E. , 2014/2649 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi : Edirne 1. Asliye Hukuk Hakimliği (Tüketici Mah. Sıf.)
Tarihi : 12.12.2013
Numarası : 2013/484-2013/594

Yukarıda tarih ve numarası yazılı hükmün temyizen tetkiki davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:

- K A R A R -

Dava, eser sözleşmesinden dolayı oluşan alacağın tahsiline ilişkindir.
4077 Sayılı Tüketicinin Korunması Hakkındaki Kanun’un 3/e maddesinde tüketici, “bir mal veya hizmeti ticari veya mesleki olmayan amaçlarla edinen, kullanan veya yararlanan gerçek ya da tüzel kişi” olarak tanımlanmıştır. Bu tanımlamaya göre yasa, hazır bir malı veya hizmeti satın alarak onu günlük yaşamında kullanan veya tüketen kişiyi korumaktadır. Bir başka deyişle yasa kapsamına, dar kapsamlı mal ve hizmet ilişkileri olağan tüketim işleri alınmıştır. Aksi bir yorumun kabulü, üst düzey teknoloji ile gerçekleştirilen eser sözleşmesi ilişkilerinin dahi 4077 sayılı yasa kapsamında kalmasını ve bunlardan kaynaklanan uyuşmazlıklara da Tüketici Mahkemelerinde bakılmasını gerektirir ki, bunun yasanın amacına aykırı olduğu açıktır. Buna göre istisna sözleşmesinden doğan ilişkileri de 4077 sayılı Tüketicinin Korunması Hakkındaki Kanun hükümlerinin uygulanması hukuken olanaklı değildir. Nitekim Yargıtay Hukuk Genel Kurulu’nun 26.2.2003 gün ve 2003/15-127 E., 2003/102 K. sayılı kararında bu husus belirtilmiştir. Somut olayda taraflar arasındaki hukuki ilişki eser sözleşmesinden kaynaklandığından, yerel mahkemece görevsizlik kararı verilerek davaya Asliye Hukuk Mahkemesi sıfatıyla bakılması gerekirken, 4077 sayılı yasa uygulanarak Tüketici Mahkemesi sıfatıyla bakılıp, esası hakkında karar verilmesi yerinde görülmemiş kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle kararın BOZULMASINA, bozma nedenine göre davacı vekilinin temyiz itirazlarının incelenmesine yer olmadığına, 16.04.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.