Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2021/27476 Esas 2022/2178 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Nitelikli cinsel saldırı, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma
HÜKÜM : Mahkumiyet

İlk derece mahkemesince verilen hükümler temyiz edilmekle başvurunun muhtevası ve inceleme tarihine kadar getirilen kanuni düzenlemeler nazara alınarak dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Katılan mağdure vekilinin temyiz isteminin incelenmesinde;
Ondokuz Mayıs Üniversitesi Sağlık Uygulama ve Araştırma Merkezinin 01.10.2013 tarihli raporunda kendisinde hafif derecede zeka geriliği saptanan mağdurenin bu nedenle beden veya ruh bakımından kendisini savunamayacak durumda olduğunun bildirilmesi ve Ünye Sulh Hukuk Mahkemesinin 26.08.2013 günlü 2011/1069 Esas, 2011/1261 Karar sayılı ilamıyla mağdurenin vesayet altına alınarak kendisine ...’in vasi tayin edilip, vasinin yokluğunda kurulan gerekçeli hükmün vekil tarafından temyiz edildiğinin dosya kapsamından anlaşılması karşısında, vekilin temyizine muvafakat edip etmediğine dair vasiye ihtar şerhli gerekçeli karar tebliği yapılmasına dair Dairemizce verilen 30.09.2021 günlü tevdi kararına istinaden dosyanın gönderildiği mahkemece vasiye yapılan tebligata rağmen hükümlerin temyiz edilmediği anlaşıldığından, mağdure vekilinin davaya katılma ve hükümleri temyize hakkı bulunmadığı gibi mahkemece verilen katılma kararı da bu hakkı vermeyeceğinden, vaki temyiz isteminin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK'nın 317. maddesi gereğince REDDİNE,
Sanık ile müdafisinin temyiz istemlerinin incelenmesine gelince;
Olayın intikal şekli ve zamanı, hafif derecede mental retarde olan mağdurenin aşamalarda başka delille desteklenmeyen tutarsız ve soyut anlatımları, savunma ve tüm dosya içeriği nazara alındığında, sanığın üzerine atılı suçları işlediğine dair cezalandırılmasına yeter, her türlü şüpheden uzak, kesin ve inandırıcı delil bulunmadığı gözetilerek beraati yerine yazılı şekilde mahkumiyetine karar verilmesi,
Kanuna aykırı, sanık ile müdafisinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükümlerin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK'nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 10.03.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.