Mahkemesi :İş Mahkemesi


Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtay"ca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşılmakla, dosya incelendi, gereği görüşüldü:
1- Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine,
2-Davacı, davalı işyerinde 04/08/2010- 04/10/2011 tarihleri arasında çalıştığını, davalı işyerinde fazla mesai uygulaması olduğunu, 18:00-06:00 saatleri arası fazla mesai yaptığını, Ramazan ve Kurban Bayramlarında ve ulusal tatillerde çalıştığını, ücretinin ödenmediğini ileri sürerek fazla mesai, ikramiye ve ulusal bayram genel tatil ücreti alacaklarının tahsilini istemiştir.
Davalı, davacının resepsiyon görevlisi olarak çalıştığını, sürekli fazla mesai uygulaması olmadığını, özel zamanlarda ihtiyaca binaen fazla mesai yapıldığını, yapılan fazla mesainin bordroya yansıdığını, davacının bordroları imzalandığını, davacının 15:00-23:00 saatleri arasında vardiyalı çalıştığını bildirerek davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Davacının reddedilen 100,00 TL ikramiye ve zamanaşımı nedeniyle reddedilen 243,00 TL fazla mesai ücreti talepleri nedeniyle davalı lehine 343,00 TL avukatlık ücretine hükmedilmesi gerekirken 100,00 TL avukatlık ücretine hükmedilmesi hatalı olup bozma sebebi ise de bu yanlışlığın düzeltilmesi yeniden yargılamayı gerektirmediğinden karar bozulmamalı düzeltilerek onanmalıdır.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle; hüküm fıkrasına 2 numaralı bendinin (f) fıkrasının tamamen çıkartılarak yerine;
“f)343,00 TL avukatlık ücretinin davacıdan alınarak davalıya verilmesine,” rakam ve sözcüklerinin yazılmasına, kararın bu düzeltilmiş şekliyle ONANMASINA, temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine, 24/12/2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.