Yargıtay 15. Hukuk Dairesi 2014/5660 Esas 2014/5939 Karar Sayılı İlamı

Abaküs Yazılım
15. Hukuk Dairesi
Esas No: 2014/5660
Karar No: 2014/5939
Karar Tarihi: 21.10.2014

Yargıtay 15. Hukuk Dairesi 2014/5660 Esas 2014/5939 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Dava, eser sözleşmesinden kaynaklı ayıplı imalât nedeniyle ödenen iş bedelinin iadesi, olmadığı takdirde ayıbın giderilmesi bedeliyle ayıp nedeniyle uğranılan zararın tazmini istemine ilişkin olup, yerel mahkemece 4077 sayılı Tüketicinin Korunması Hakkındaki Kanun uygulanarak Tüketici Mahkemesi sıfatıyla bakılıp, esası hakkında karar verilmiştir. Ancak Yargıtay Hukuk Genel Kurulu’nun daha önceki bir kararında da belirtildiği gibi, istisna sözleşmesinden doğan ilişkilerin 4077 sayılı Tüketicinin Korunması Hakkındaki Kanun hükümlerinin uygulanması hukuken mümkün değildir. Bu nedenle, yerel mahkemece Asliye Hukuk Mahkemesi sıfatıyla bakılması gerekirken, Tüketici Mahkemesi sıfatıyla bakılarak verilen kararın bozulması gerekmektedir. Kanun olarak ise, dava Tüketici Kanunu kapsamında açılmıştır ancak yapılan sözleşme eser sözleşmesi olduğundan Tüketici Kanunu'nun uygulanamayacağı belirtilmiştir.
15. Hukuk Dairesi         2014/5660 E.  ,  2014/5939 K.

    "İçtihat Metni"

    Mahkemesi :Pozantı Asliye Hukuk Hakimliği(Tük. Mah. Sıf.)
    Tarihi :26.02.2014
    Numarası :2013/12-2014/26

    Yukarıda tarih ve numarası yazılı hükmün temyizen tetkiki davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
    - K A R A R -
    Dava, eser sözleşmesinden kaynaklı ayıplı imalât nedeniyle ödenen iş bedelinin iadesi, olmadığı takdirde ayıbın giderilmesi bedeliyle ayıp nedeniyle uğranılan zararın tazmini istemine ilişkin olup, davanın kısmen kabulüne dair verilen karar süresinde davalı vekilince temyiz edilmiştir.
    4077 Sayılı Tüketicinin Korunması Hakkındaki Kanun’un 3/e maddesinde tüketici, “bir mal veya hizmeti ticari veya mesleki olmayan amaçlarla edinen, kullanan veya yararlanan gerçek ya da tüzel kişi” olarak tanımlanmıştır. Bu tanımlamaya göre yasa, hazır bir malı veya hizmeti satın alarak onu günlük yaşamında kullanan veya tüketen kişiyi korumaktadır. Bir başka deyişle yasa kapsamına, dar kapsamlı mal ve hizmet ilişkileri olağan tüketim işleri alınmıştır. Aksi bir yorumun kabulü, üst düzey teknoloji ile gerçekleştirilen eser sözleşmesi ilişkilerinin dahi 4077 sayılı yasa kapsamında kalmasını ve bunlardan kaynaklanan uyuşmazlıklara da Tüketici Mahkemelerinde bakılmasını gerektirir ki, bunun yasanın amacına aykırı olduğu açıktır. Buna göre istisna sözleşmesinden doğan ilişkileri de 4077 sayılı Tüketicinin Korunması Hakkındaki Kanun hükümlerinin uygulanması hukuken olanaklı değildir. Nitekim Yargıtay Hukuk Genel Kurulu’nun 26.02.2003 gün ve 2003/15-127 E., 2003/102 K. sayılı kararında bu husus belirtilmiştir. Somut olayda taraflar arasındaki hukuki ilişki eser sözleşmesinden kaynaklandığından, yerel mahkemece davaya Asliye Hukuk Mahkemesi sıfatıyla bakılması gerekirken, 4077 sayılı yasa uygulanarak Tüketici Mahkemesi sıfatıyla bakılıp, esası hakkında karar verilmesi yerinde görülmemiş kararın bozulması gerekmiştir.
    SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle kararın BOZULMASINA, bozma nedenine göre davalının temyiz itirazlarının incelenmesine yer olmadığına, ödediği temyiz peşin
    harcının istek halinde temyiz eden davalıya geri verilmesine, karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere 21.10.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.

    Hemen Ara