Davacı ... İnş. Tic. Ltd.Şti. ile davalı ... Elektrik Müh. San. ve Tic. Ltd.Şti. arasındaki davadan dolayı ... 2. Asliye Hukuk Hakimliğince verilen 19.04.2013 gün ve 2010/441-2013/227 sayılı hükmü onayan Dairemizin 06.02.2014 gün ve 2013/4217-2014/765 sayılı ilamı aleyhinde davalı vekili tarafından karar düzeltilmesi isteğinde bulunulmuş ve karar düzeltme dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:

- K A R A R -

Dava, eser sözleşmesinden kaynaklanan bakiye iş bedelinin tahsili istemine ilişkin olup; mahkemece davanın kabulüne dair verilen kararın davalı vekilince temyiz edilmesi üzerine Dairemizden verilen 06.02.2014 tarih, 2013/4217 Esas ve 2014/765 Karar sayılı onama ilâmınına karşı davalı vekilince bu kez karar düzeltme talebinde bulunulmuş, dosya yeniden incelenmiştir.
1-Dosyadaki yazılara, mahkeme kararında belirtilip Yargıtay ilâmında benimsenen gerektirici sebeplere göre 6100 sayılı Hukuk Muhakemesi Kanunu"nun geçici 3. maddesi yollamasıyla 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu"nun 440. maddesinde sayılan nedenlerden hiç birisine uygun olmayan ve aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan sair karar düzeltme istemleri yerinde görülmemiş, reddi gerekmiştir.
2-Taraflar arasında akdedilen sözleşmenin 3. maddesinde, taşeronun ifa etmiş olduğu sayaç başına bedele hak kazanacağı, tamir ve ayarı yapılan her sayaç için birim fiyatın 3,50 TL + KDV olarak belirlendiği; dava dışı Dicle Elektrik Dağıtım A.Ş. tarafından mahkemeye gönderilen 25.01.2011 ve 26.05.2011 tarihli yazılarda, 2005 - 2006 yılları arasında taahhütlü olarak kayıp kaçağın düşürülmesi ile tahakkuk ve tahsilatın artırılması işine ilişkin olarak faaliyet gösteren davalı yüklenici şirkete yapılan ödemelerde muayene, tamir ve ayar gibi işler yönünden herhangi bir ayrıştırma yapılmadan tahakkuk ve tahsilat oranları üzerinden ödeme yapıldığı belirtilmiştir.
Davacı taşeron tarafından yapılan iş, yüklenicinin iş sahibine karşı yüklendiği işler arasında yer almaktaysa da; iş sahibinin yükleniciye yaptığı ödemelerin usulü ile yüklenicinin taşerona yaptığı ödemelerin usulü birbirinden farklıdır. Hâl böyle olunca, dava dışı iş sahibince yükleniciye ödeme yapıldığı, bu nedenle taşeronun da yükleniciden alacağa hak kazandığı düşüncesi yerinde değildir. Zira, her iki sözleşmede öngörülen ödeme usulleri farklı olduğundan biri diğeri için yapılan ödemelerde esas alınamaz. Taşeronun iş bedeline tümüyle hak kazanabilmesi için sözleşmenin 3. maddesi uyarınca sayacı tamir edip ayarlarını da yapması gerekmektedir. Tamir ve ayarın yapılması taşeron olan davacının iş bedeline hak kazanması için üstlenilen edimdir. Bunlardan birinin bile gerçekleşmemesi halinde taşeronun iş bedelinin tümüne hak kazandığından söz edilemez. Taşeron tarafından davaya konu edilen
29028 adet sayacın muayenesi yapılmış ve dava dışı Sanayi ve Ticaret Bakanlığı elemanın da katılımıyla düzenlenen tutanaklar doğrultusunda sayaçlar kullanılamayacak durumda olduğundan hurdaya ayrılmıştır. Bu durumda, davacı taşeronun iş bedelinin hiçbir kısmını hak kazanamayacağını söylemek de hakkaniyet ilkeleriyle bağdaşmaz. Zira, hurdaya ayırma işinin gerçekleştirilebilmesi için dahi bir aşamaya kadar iş yapılması zorunludur. Diğer taraftan, taşeronun tamir edilemediğinden hurdaya ayrılan sayaçların bedelinin tümüne hak kazandığını söylemek de sözleşmede ortaya konulan ilkeyle çelişir.
Buna göre, mahkemece 3,50 TL + KDV iş bedelinin olaya uygulanması gereken 818 sayılı mülga Borçlar Kanunu"nun 365. maddesi uyarınca 1 adet sayaç için götürü bedel kabul edilip, bilirkişiler kurulundan her bir sayaç bakımından sayaçların hurdaya ayrılma işleminin de bir aşama olarak kabul edildiği bir pursantaj listesi hazırlatmak suretiyle ek rapor alınarak, sayacın hurdaya ayrılma işleminin her bir sayaç bakımından işin ne kadarlık kısmına tekabül ettiği belirlenmeli, gerçekleşen işin tüm işe fiziki oranlaması yapılarak taşeronun hak kazandığı iş bedeline hükmedilmesi gerekirken eksik inceleme ve yanılgılı değerlendirme ile taşeronun iş bedelinin tümünü hak kazandığı kabulüyle, davanın tümden kabulüne karar verilmiş olması doğru olmayıp, kararının bu nedenlerle bozulması gerekirken onandığı anlaşılmakla, Dairemiz onama ilâmının kaldırılarak kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ:Yukarıda 1. bentte açıklanan nedenlerle davalı vekilinin sair karar düzeltme itirazlarının reddine, 2. bent uyarınca kabulüne, Dairemizin 06.02.2014 tarih, 2013/4217 Esas ve 2014/765 Karar sayılı onama ilâmının kaldırılmasına, hükmün davalı şirket yararına BOZULMASINA, 1.100,00 TL duruşma vekâlet ücretinin davacıdan alınarak temyiz aşamasında yapılan Yargıtay duruşmasında vekille temsil edilen davalıya verilmesine, ödediği temyiz ve karar düzeltme peşin harçlarının istek halinde temyiz eden davalıya geri verilmesine, 20.10.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.