Mahkemesi :İş Mahkemesi
Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen 02.12.2013 tarihli direnme kararı davalı-karşı davacı vekili tarafından temyiz edilmekle temyiz isteğinin süresinde olduğu ve Dairemizin 6352 sayılı Kanunun 40.maddesi ile eklenen 5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanununun geçici 2.maddesi uyarınca öncelikle inceleme yetkisi oluduğu anlaşılmakla, dosya incelendi, gereği görüşüldü:
Mahkemece davacı işçinin fazla mesai ücretinin %30 hakkaniyet indirimi ile kabulüne ilişkin verilen karar, Dairemizin 22/04/2014 gün ve 2013/18438 Esas, 2014/3408 Karar sayılı kararı ile “2-...Somut olayda davacı, davalı şirkette satış temsilcisi olarak çalışmakta, maaş + prim usulü ile ücret almaktadır. Prim karşılığı çalışıldığından davacıya yapılan prim ödemelerinin fazla çalışmayı karşılayıp karşılamadığı araştırılmalıdır. İşçiye ödenen satış priminin fazla çalışmaların karşılığında ödenmesi gereken ücretleri tam olarak karşılamaması halinde aradaki farkın işçiye ödenmesi gerekir.
Mahkemece açıklanan ilkeler gereğince araştırma yapılarak sonucuna göre karar verilmesi gerekirken eksik inceleme ile yazılı şekilde karar verilmesi hatalı olup bozma nedenidir.
3.Kabule göre; davacı dava ve ıslah dilekçesi ile toplam 626,98 TL yıllık izin ücreti talep etmiş ancak mahkemece 156,75 TL yıllık izin alacağına hükmedilmiştir. Reddedilen miktar 470,23 TL’dir. Hüküm tarihinde yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi 12/2 maddesi gereği davalı yararına 440,00 TL avukatlık ücretine hükmedilmesi gerekirken 50,00 TL’na hükmedilmesi doğru olmamıştır.” gerekçeleri ile bozulmuştur.
Mahkemece bozma sonrası yapılan yargılama sonunda bozma konusu yapılan fazla mesai ücreti bakımından, “...bilirkişi tarafından prim ödemelerinin fazla mesai alacağından zaten mahsup edilmiş olduğu, bu yönden bozma ilamına direnilmesi gerektiği“ gerekçesi ile önceki kararda direnilmiştir.
Hükme esas alınan bilirkişi raporunda davacının eline net geçen miktarın hesap edilen fazla mesaiden mahsup edildiği, bu nedenle Dairemizin bozma kararının yerinde olmadığı, direnme kararının doğru olduğu anlaşılmakla dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalı-k.davacı vekilinin yerinde bulunmayan bütün temyiz itirazlarının reddi ile usul ve kanuna uygun olan hükmün 5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanununun geçici ek ikinci maddesi uyarınca ONANMASINA, aşağıda yazılı temyiz harcının davalı-k.davacıya yükletilmesine, 16.12.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.