Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2021/25464 Esas 2022/3506 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Mahkeme kararı, çocuğun cinsel istismarı ve kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçlarından bir sanığın mahkumiyetini içermektedir. Mağdurenin temyiz istemine yönelik talebi reddedildi. Ancak, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçu ile ilgili olarak, mağdurenin iradesinin ortadan kaldırılmasının bu suçu oluşturmadığı ve sanığın hürriyetini kısıtlamadığı belirtilerek, sanığın bu suçtan beraat etmesi gerektiği kararlaştırıldı. Kanun maddeleri olarak, kararda 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi ile 1412 sayılı CMUK’nın 317. ve 321. maddeleri yer aldı.

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Çocuğun cinsel istismarı, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma
HÜKÜM : Mahkumiyet

İlk derece mahkemesince bozma üzerine verilen hükümler temyiz edilmekle başvurunun muhtevası ve inceleme tarihine kadar getirilen kanuni düzenlemeler nazara alınarak dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Mağdure vekilinin temyiz isteminin incelenmesinde;
Kayden 25.08.1999 doğumlu olup, bozma sonrası kovuşturma evresinde mahkemece ifadesinin alındığı 20.10.2020 tarihli duruşmada on sekiz yaşını doldurmuş olan mağdurenin, olaydan dolayı şikayetçi olmadığını beyan etmesi karşısında, yaş küçüklüğü nedeniyle tayin edilen vekilin hükümleri temyize hakkı bulunmadığından, vaki temyiz isteminin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK'nın 317. maddesi gereğince REDDİNE,
Sanık hakkında çocuğun cinsel istismarı suçundan kurulan hükmün incelenmesinde;
Muhakeme safahatını yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede, iddia ve savunma ile tüm delillerin eksiksiz olarak kararda gösterildiği, hükmedilen cezanın nevi ve miktarı itibarıyla kanuni sınırlar içinde tayin edildiği anlaşıldığından, sanık müdafisi ile katılan Bakanlık vekilinin yerinde görülmeyen temyiz taleplerinin reddiyle hükmün ONANMASINA,
Sanık hakkında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan kurulan hükmün incelenmesine gelince;
Çocuğun cinsel istismarı suçunun işlendiği sırada ve eylemle sınırlı süre ile mağdurenin iradesiyle hareket edebilme imkanının ortadan kaldırılmasının kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçunu oluşturmayacağı, kişinin vücudunun suçun konusu olması sebebiyle mağdurenin hareket edebilme özgürlüğü ortadan kaldırılmadan bu suçun işlenemeyeceği, dosya kapsamına göre de sanığın, olay günü tanışmış olduğu mağdure ve reşit olan ablası tanık Dudu ile birlikte gezmiş oldukları parkın umumi tuvaletinde gerçekleşen mağdureye yönelik istismar eylemleri öncesi veya sonrasında ayrıca hürriyetinden yoksun kılmadığı anlaşılmakla kanuni unsurları itibarıyla oluşmayan müsnet suçtan beraati yerine yazılı şekilde mahkumiyetine karar verilmesi,
Kanuna aykırı, sanık müdafisi ile katılan Bakanlık vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK'nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 13.04.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.