Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2021/18476 Esas 2022/3462 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen bir kararın temyiz edilmesi sonucunda, çocuğun cinsel istismar suçuyla ilgili dava incelenerek üst dereceli Ağır Ceza Mahkemesinin görevi olduğu sonucuna varıldığı için dosyada hüküm yerine getirilerek bozmaya karar verildi. Bu doğrultuda 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 103/1 maddesi ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 4. maddesi gereğince görevsizlik kararı verilmesi zorunlu görülmüştür. Sonuç olarak, 5320 sayılı Kanunun 8/1 maddesi ve 1412 sayılı Ceza Muhakemesi Usulü Kanunu'nun 321 ve 326. maddeleri uyarınca hüküm bozulmuştur.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Çocuğun cinsel istismarı
HÜKÜM : Mahkumiyet

İlk derece mahkemesince verilen hüküm temyiz edilmekle başvurunun muhtevası ve inceleme tarihine kadar getirilen kanuni düzenlemeler nazara alınarak dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Çocuğun cinsel istismarı suçunu düzenleyen 5237 sayılı TCK'nın 103/1. maddesinde hükümden sonra 28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren ve cinsel dokunulmazlığa karşı suçlarda değişiklik yapan 6545 sayılı Kanunla yapılan değişiklikle kabul edilen yeni cezanın üst sınırı itibarıyla dosya kapsamına göre sarkıntılık düzeyini aşan eylemle ilgili davaya bakma, delilleri değerlendirme ve suç vasfının tayini ile buna göre lehe kanunu belirleme görevinin üst dereceli Ağır Ceza Mahkemesine ait olduğu gözetilerek 5235 sayılı Kanunun 12 ve 5271 sayılı CMK'nın 4. maddeleri gereğince görevsizlik kararı verilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, suça sürüklenen çocuk müdafisinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, ceza miktarı itibarıyla kazanılmış hakkı saklı kalmak kaydıyla hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK'nın 321 ve 326. maddeleri gereğince BOZULMASINA, 13.04.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.