Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2021/7472 Esas 2022/3825 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Mahkeme, bir cinsel taciz davasında verilen hükmü incelerken, son görüşmenin 5237 sayılı TCK'nın 105/2-d. maddesinin yürürlüğe girdiği tarihten sonra gerçekleştiğini tespit etti ve bu nedenle cezanın anılan maddeye göre artırılması gerektiğini belirtti. Ancak, sanığın müdafisinin temyiz talebi reddedildi ve hüküm onandı. Kanun maddeleriyle ilgili detaylı açıklama yapılmadı.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Cinsel taciz
HÜKÜM : Mahkumiyet

İlk derece mahkemesince verilen hüküm temyiz edilmekle başvurunun muhtevası ve inceleme tarihine kadar getirilen kanuni düzenlemeler nazara alınarak dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Dosyada mevcut iletişim kayıtlarına göre 11.07.2014 günlü cinsel taciz içeren son görüşmenin 6545 sayılı Kanunla değişik 5237 sayılı TCK'nın 105/2-d. maddesinin yürürlüğe girdiği 28.06.2014 tarihinden sonra gerçekleşmesi karşısında, belirlenen temel cezanın anılan bendin tatbiki suretiyle artırılması gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde uygulama yapılarak eksik ceza tayini aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Muhakeme safahatını yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede, iddia ve savunma ile tüm delillerin eksiksiz olarak kararda gösterildiği, eleştiri dışında hükmedilen cezanın nevi ve miktarı itibarıyla kanuni sınırlar içinde tayin edildiği anlaşıldığından, sanık müdafisinin yerinde görülmeyen temyiz talebinin reddiyle hükmün ONANMASINA, 25.04.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.