Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2021/20015 Esas 2022/4325 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Seydişehir Ağır Ceza Mahkemesi, bir kişinin çocuğun nitelikli cinsel istismarı ve kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan sanığı mahkum etti. Sanık, bu kararın ardından itiraz etti ancak Bölge Adliye Mahkemesi, istinaf başvurusunu reddetti. Sanık, sanık müdafisi ve katılan Bakanlık vekilinin temyiz talebi de reddedildi. Karar, 5271 sayılı CMK'nın 302/1. maddesi gereğince esastan onanırken, Mahkeme üyesinden karşı oy geldi. Karşı oyda, mahkeme kararlarının açık ve gerekçeli olması gerektiği belirtilerek, hükmün bozulması gerektiği kaydedildi. Kanun maddeleri ise şu şekilde belirtilmiştir: 5271 sayılı CMK'nın 288, 294 ve 289. maddeleri ile 5237 sayılı TCK'nın 103/4. maddesi.

MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Çocuğun nitelikli cinsel istismarı, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma
HÜKÜM : Sanığın atılı suçlardan mahkumiyetine dair Seydişehir Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 27.10.2020 gün ve 2020/31 Esas, 2020/185 Karar sayılı hükümlere yönelik istinaf başvurusunun esastan reddine

Bölge Adliye Mahkemesince verilen hükümler temyiz edilmekle başvurunun muhtevası nazara alınarak dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
5271 sayılı CMK'nın 288 ve 294. maddelerinde yer alan düzenlemeler nazara alınıp, aynı Kanunun 289. maddesinde sayılan kesin hukuka aykırılık halleri ve sanık, sanık müdafisi ile katılan Bakanlık vekilinin temyiz dilekçelerinde belirttikleri nedenler de gözetilerek yapılan değerlendirmede, Bölge Adliye Mahkemesi tarafından gerçekleştirilen inceleme neticesinde vaki istinaf başvurusunun esastan reddine dair kurulan hükme yönelik temyiz sebepleri yerinde görülmediğinden, sanık, sanık müdafisi ile katılan Bakanlık vekilinin temyiz istemlerinin 5271 sayılı CMK'nın 302/1. madde ve fıkrası gereğince esastan reddiyle hükmün ONANMASINA, dosyanın ilk derece mahkemesine, kararın bir örneğinin Konya Bölge Adliye Mahkemesi 7. Ceza Dairesine gönderilmesine, 11.05.2022 tarihinde üye ...'un karşı oyu ve oy çokluğuyla karar verildi.



KARŞI OY

Mahkeme kararlarının, Yargıtay denetimine olanak verecek biçimde açık ve gerekçeli olmasının zorunlu olduğu, bu kapsamda gerekçe bölümünde iddia ve savunmada ileri sürülen görüşlerin belirtilmesi, mevcut delillerin tartışılarak değerlendirilmesi, hükme esas alınıp reddedilen delillerin açıkça gösterilmesi, ulaşılan kanaat ve sanığın suç oluşturduğu sabit görülen


fiilleri ile bunların hukuki nitelendirmelerinin yapılması suretiyle delillerle sonuç arasında bağ kurulması gerektiği, bu kapsamda ilk derece mahkemesince sanık hakkında müsnet suçtan belirlenen temel cezanın gerekçe belirtilmeksizin 5237 sayılı TCK’nın 103/4. maddesi ile arttırılması karşısında, hükmün bozulması yerine onanması yönündeki çoğunluk görüşüne katılmıyorum.