Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2021/26858 Esas 2022/4759 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanık, çocuğa nitelikli cinsel istismar suçundan mahkum edildi. Ancak Bölge Adliye Mahkemesi, suçun niteliği konusunda bir yanılgıya düşülerek verilen kararın esastan reddedilmesine karar verdi. Mahkeme, sanığın mağdura organ sokmak suretiyle cinsel istismarda bulunmadığını ancak onun cinsel organını sürtme şeklinde istismar ettiğini tespit etti. Sanık, TCK'nın 103/1. maddesinde yer alan çocuğun cinsel istismarı suçundan değil, 103/2. maddesi kapsamındaki nitelikli cinsel istismar suçundan yargılanmalıydı. Bu nedenle, Bölge Adliye Mahkemesi tarafından verilen esastan reddedilme kararı bozuldu. 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 103/1. maddesi, cinsel istismar suçunu, 103/2. maddesi ise nitelikli cinsel istismar suçunu düzenlemektedir.

MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Çocuğun nitelikli cinsel istismarı
HÜKÜM : Sanığın atılı suçtan mahkumiyetine dair Siverek 1. Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 03.11.2020 gün ve 2020/108 Esas, 2020/171 Karar sayılı hükme yönelik istinaf başvurusunun düzeltilerek esastan reddi

Bölge Adliye Mahkemesince verilen hüküm temyiz edilmekle başvurunun muhtevası nazara alınarak dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, ilk derece mahkemesinin soruşturma ile kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdiriyle anılan hükme ilişkin Bölge Adliye Mahkemesi kararı nazara alındığında yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Müşteki beyanı, doktor raporu, savunma ve tüm dosya kapsamına göre, ilk derece mahkemesince sanığın, olay günü mağdura organ sokmak suretiyle nitelikli cinsel istismarda bulunduğuna dair her türlü şüpheden uzak, kesin ve inandırıcı delil bulunmayıp, mevcut haliyle mağdura cinsel organını sürtme şeklinde sübuta eren eyleminin 5237 sayılı TCK’nın 103/1. maddesinde düzenlenen çocuğun cinsel istismarı suçunu oluşturduğu gözetilmeden suç vasfının tayininde yanılgıya düşülerek aynı Kanunun 103/2. maddesine göre hüküm kurulması karşısında, anılan karara yönelik istinaf başvurusunun kabulü yerine esastan reddedilmesi,
Kanuna aykırı, müşteki vekili, katılan Bakanlık vekili ile sanık müdafisinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 17. Ceza Dairesinin 10.02.2021 gün ve 2021/188 Esas, 2021/414 Karar sayılı vaki istinaf başvurusunun düzeltilerek esastan reddine yönelik hükmünün 5271 sayılı CMK'nın 302/2-4. madde ve fıkrası gereğince BOZULMASINA, dosyanın ilk derece mahkemesine, kararın bir örneğinin Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 17. Ceza Dairesine gönderilmesine, 23.05.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.