Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2021/25267 Esas 2022/5041 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanığın çocuğun cinsel istismarı suçundan mahkumiyeti ile ilgili ilk derece mahkemesi tarafından verilen hükümler temyiz edildi. Yapılan inceleme sonrasında, suçun cinsel dokunulmazlığa karşı suçlarla ilgili kanundaki değişiklik sonrası öngörülen ceza miktarı göz önünde bulundurulduğunda, suçun üst dereceli Ağır Ceza Mahkemesinde değerlendirilmesi gerektiği belirtildi. Bu nedenle, görevsizlik kararı verilmesi gerektiği sonucuna varıldı ve hükümler bozuldu. Kararda 5237 sayılı TCK'nın 103/1. maddesi, 6545 sayılı Kanun, 5235 sayılı Kanunun 12, 5271 sayılı CMK'nın 4. maddesi, 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi ve 1412 sayılı CMUK'nın 321. maddesi hakkında bilgi verildi.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Cinsel taciz (mağdure ...'e yönelik), çocuğun cinsel istismarı (mağdure ...'e yönelik)
HÜKÜM : Çocuğun cinsel istismarı suçundan mahkumiyet (mağdureler ... ile ...'e yönelik)

İlk derece mahkemesince verilen hükümler temyiz edilmekle başvurunun muhtevası ve inceleme tarihine kadar getirilen kanuni düzenlemeler nazara alınarak dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Sanığın üzerine atılı çocuğun cinsel istismarı suçunu düzenleyen 5237 sayılı TCK'nın 103/1. maddesinde hükümden sonra 28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren ve cinsel dokunulmazlığa karşı suçlarda değişiklik yapan 6545 sayılı Kanunla yapılan değişiklik sonrası öngörülen cezanın üst sınırı nazara alındığında, delilleri değerlendirme ve suç vasfının tayini ile buna göre lehe kanunu belirleme görevinin üst dereceli Ağır Ceza Mahkemesine ait olduğu gözetilerek 5235 sayılı Kanunun 12 ve 5271 sayılı CMK'nın 4. maddeleri gereğince görevsizlik kararı verilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafisinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, esası incelenmeyen hükümlerin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK'nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 30.05.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi