Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2021/11006 Esas 2022/5159 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Mahkeme, çocuğun cinsel istismarı suçundan mahkumiyet hükmü vermiştir. Temyiz istemi incelenirken, davaya katılma hakkı bulunan Aile ve Sosyal Hizmetler Bakanlığı'nın yokluğunda yapılan yargılamaya ilişkin mahkemelerce re'sen ihbarda bulunulmasının zorunlu olmadığı kabul edilmiştir. Bu nedenle, Bakanlık vekilinin davaya katılma ve hükmü temyize hakkı bulunmamaktadır. Sanığın temyiz istemi ise yerinde görüldüğünden, hüküm bozulmuştur. Sanığın ölümü de göz önünde bulundurularak mahkemece yeniden karar verilmesi gerekmektedir.
Kanun Maddeleri:
- 6284 sayılı Ailenin Korunması ve Kadına Karşı Şiddetin Önlenmesine Dair Kanunun 20/2. maddesi
- 5271 sayılı CMK'nın 237/2. maddesi
- 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi
- 1412 sayılı CMUK'nın 317. ve 321. maddeleri
- 5237 sayılı TCK'nın 64/1 ve 5271 sayılı CMK'nın 223/8. maddeleri

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Çocuğun cinsel istismarı
HÜKÜM : Mahkumiyet

İlk derece mahkemesince verilen hüküm temyiz edilmekle başvurunun muhtevası ve inceleme tarihine kadar getirilen kanuni düzenlemeler nazara alınıp, dilekçe içeriklerinden sanık hakkında mağdure Berna’ya yönelik çocuğun cinsel istismarı suçundan verilen beraat kararının temyiz edilmediği gözetilerek dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Müşteki Bakanlık vekilinin temyiz isteminin incelenmesinde;
6284 sayılı Ailenin Korunması ve Kadına Karşı Şiddetin Önlenmesine Dair Kanunun 20/2. maddesi gereğince davaya katılma hakkı bulunan Aile ve Sosyal Hizmetler Bakanlığına yokluğunda yapılan yargılamaya ilişkin olarak mahkemelerce re'sen ihbarda bulunulmasının zorunlu olup olmadığı hususunda Yargıtay İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulunca yapılan toplantı sonucunda verilen 13.12.2019 gün ve 2019/6 Esas, 2019/7 sayılı içtihadı birleştirme kararı ile Bakanlığa bildirimde bulunulmasının zorunlu olmadığının kabul edilmesi ve 5271 sayılı CMK'nın 237/2. maddesine göre kanun yolu muhakemesinde davaya katılma talebinde bulunulamayacağının anlaşılması karşısında, Bakanlık vekilinin davaya katılma ve hükmü temyize hakkı bulunmadığından, vaki temyiz isteminin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK'nın 317. maddesi gereğince REDDİNE,
Sanığın temyiz isteminin incelenmesine gelince;
Sanığın hükümden sonra 23.01.2022 tarihinde öldüğünün Ulusal Yargı Ağı Bilişim Sistemi (UYAP) aracılığıyla temin edilen nüfus kaydından anlaşılması karşısında, mahkemece bu hususta mahallinde araştırma yapıldıktan sonra 5237 sayılı TCK'nın 64/1 ve 5271 sayılı CMK'nın 223/8. maddeleri uyarınca karar verilmesi lüzumu,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz talebi bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK'nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 31.05.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.