Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2021/19079 Esas 2022/6098 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Çorlu 1. Ağır Ceza Mahkemesi'nin verdiği karara istinaf başvurusu yapılmıştır. Mahkeme, sanığın çocuğun nitelikli cinsel istismarı (mağdur ...'e yönelik) ve çocuğun cinsel istismarı (mağdur ...'a yönelik) suçlarından mahkumiyetine karar vermiştir. Ancak, sanık hakkında TCK'nun 103/2-2. cümlesinin uygulanmasına ilişkin usule uygun ek savunma hakkı verilmeden karar verilmiş ve mağdurlar dinlenmeksizin yazılı şekilde mahkumiyet kararı verilmiştir. Bu durum kanunsuzluğa sebep olduğundan istinaf başvurusu kabul edilmiş ve karar bozulmuştur.
Kanun maddeleri:
- CMK'nun 217. maddesi: Hâkim, kararını ancak duruşmaya getirilmiş ve huzurunda tartışılmış delillere dayandırabilir. Bu deliller hâkimin vicdanî kanaatiyle serbestçe takdir edilir.
- CMK'nun 210. maddesi: Olayın delili, bir tanığın açıklamalarından ibaret ise, bu tanık duruşmada mutlaka dinlenir. Daha önce yapılan dinleme sırasında düzenlenmiş tutanağın veya yazılı bir açıklamanın okunması dinleme yerine geçemez.

MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Çocuğun nitelikli cinsel istismarı (mağdur ...'e yönelik), çocuğun cinsel istismarı (mağdur ...'a yönelik)
HÜKÜM : Sanığın atılı suçlardan mahkumiyetine dair Çorlu 1. Ağır Ceza Mahkemesi'nden verilen 28.02.2020 gün ve 2019/95 Esas, 2020/123 Karar sayılı hükümlere yönelik istinaf başvurusunun esastan reddi

Bölge Adliye Mahkemesince verilen hükümler temyiz edilmekle başvurunun muhtevası nazara alınıp, 5271 sayılı CMK'nın 299/1. maddesi uyarınca takdiren duruşmasız yapılan incelemede dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü;
Çorlu Cumhuriyet Başsavcılığınca tanzim edilen 18.03.2019 tarihli iddianamede mağdur ...'e karşı çocuğun nitelikli cinsel istismarı suçundan sanık ...'ın TCK'nun 103/2, 103/4 ve esas hakkındaki mütalaada da aynı Kanunun 103/2, 103/4 maddeleri gereğince cezalandırılması talep edildiği halde, ilk derece mahkemesince CMK'nun 226. maddesine aykırı olacak şekilde sanık ... hakkında TCK'nun 103/2-2. cümlesinin uygulanmasına dair usulüne uygun ek savunma hakkı verilmeden anılan maddenin tatbiki neticesinde savunma hakkının kısıtlanması,
5271 sayılı CMK'nın 217. maddesinin birinci fıkrasında “Hâkim, kararını ancak duruşmaya getirilmiş ve huzurunda tartışılmış delillere dayandırabilir. Bu deliller hâkimin vicdanî kanaatiyle serbestçe takdir edilir” ve aynı Kanunun 210. maddesinin birinci fıkrasında ise “Olayın delili, bir tanığın açıklamalarından ibaret ise, bu tanık duruşmada mutlaka dinlenir. Daha önce yapılan dinleme sırasında düzenlenmiş tutanağın veya yazılı bir açıklamanın okunması dinleme yerine geçemez” hükümlerine yer verildiği, mağdur ...'in 22.11.2018 tarihli el yazısı ile yazdığı notta sanıktan kaçtığını ve kendisini yakalayamadığını ifade etmesine karşın, 23.11.2018 tarihinde Çocuk İzlem Merkezinde verdiği ifadede sanık ...'ın kendisini yakalayarak evine zorla götürdükten sonra cinsel istismara konu eylemlerini gerçekleştirdiğini beyan etmesi ile mağdur ...'ın Çocuk İzlem Merkezi'nden alınan 28.12.2018 tarihli ifadesinde görüntünün incelenmesinin sağlıklı sonuç vereceğinin belirtilmesi karşısında mahkemesince mağdurların maddi hakikatın ortaya çıkarılması açısından duruşmaya getirilerek iddiaya konu hususlarla ilgili dinlenip, soruşturma evresinde verdikleri görüntülü ifade CD’lerinin duruşmada taraflarla birlikte izlenerek beyanlarının alınmasından sonra sanığın hukuki durumunun tayin ve takdiri gerekirken duruşmada dinlenmeyen mağdurların Çocuk İzlem Merkezinde alınan görüntülü ifade CD’leri de izlenmeksizin yazılı şekilde mahkumiyet kararları verilmesi karşısında, anılan hükümlere yönelik istinaf başvurusunun kabulü yerine düzeltilerek esastan reddedilmesi,
Kanuna aykırı, sanık müdafisi ile katılan Bakanlık vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 20. Ceza Dairesinin 13.10.2020 gün ve 2020/1236 Esas, 2020/1346 Karar sayılı vaki istinaf başvurusunun esastan reddine yönelik hükmün 5271 sayılı CMK'nın 302/2-4. madde ve fıkrası gereğince BOZULMASINA, dosyanın ilk derece mahkemesine, kararın bir örneğinin İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 20. Ceza Dairesine gönderilmesine, 15.06.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.