Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2021/24270 Esas 2022/7284 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanık hakkında çocuğun cinsel istismarı ve kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçlarından verilen beraat kararlarına yapılan istinaf başvurusunun reddedildiği belirtilen bir mahkeme kararıdır. Kararda, hapis cezasının üst sınırının on yıldan az olduğu suçlarda beraat kararlarının kesin olduğu vurgulanmıştır. Ayrıca katılan Bakanlık vekilinin temyiz sebebi göstermediği için temyiz isteminin redd edildiği belirtilmiştir. Kararda bahsi geçen kanun maddeleri ise şöyledir:
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 109/2. maddesi
- 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 286/2-g. maddesi
- 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 294/1. maddesi
- 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 298. maddesi

MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Çocuğun cinsel istismarı, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma
HÜKÜM : Sanığın atılı suçlardan beraatine dair Ankara 7. Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 25.05.2017 gün ve 2016/499 Esas, 2017/192 Karar sayılı hükümlere yönelik istinaf başvurusunun esastan reddi

Bölge Adliye Mahkemesince verilen hükümler temyiz edilmekle başvurunun muhtevası nazara alınarak dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Sanık hakkında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan verilen beraat kararıyla ilgili yapılan başvuru üzerine istinaf incelemesini gerçekleştiren Bölge Adliye Mahkemesince anılan hükme ilişkin istinaf başvurusunun esastan reddine dair verilen karar açısından müsnet suçu düzenleyen 5237 sayılı TCK'nın 109/2. maddesinde yer alan hapis cezasının ağırlaştırıcı haller nazara alınmaksızın üst sınırının on yıldan az olup, 5271 sayılı CMK'nın 286/2-g. maddesine göre üst sınırı on yıl veya daha az hapis cezasını gerektiren suçlarla ilgili ilk derece mahkemesince verilen beraat kararlarına ilişkin istinaf başvurusunun esastan reddine dair kurulan hükümlerin kesin olduğu ve çocuğun cinsel istismarı suçundan verilen karar açısından ise CMK'nın 294/1. maddesinde yer alan “Temyiz eden, hükmün neden dolayı bozulmasını istediğini temyiz başvurusunda göstermek zorundadır” şeklindeki düzenleme de gözetilerek yapılan değerlendirmede, katılan Bakanlık vekilinin dilekçesinde herhangi bir temyiz sebebi göstermediği anlaşıldığından, vaki temyiz isteminin aynı Kanunun 298. maddesi uyarınca REDDİNE, dosyanın ilk derece mahkemesine, kararın bir örneğinin Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 17. Ceza Dairesine gönderilmesine, 30.06.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.