Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2022/455 Esas 2022/7263 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanık hakkında verilen kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan beraat kararı istinaf başvurusu sonucu reddedildi. Ancak nitelikli cinsel saldırı suçuyla ilgili yapılan değerlendirmede, temyiz başvurusunda sebep gösterilmediği için temyiz istemi reddedildi. 5237 sayılı TCK'nın 109/1. maddesindeki hapis cezasının üst sınırının on yıldan az olduğu, 5271 sayılı CMK'nın 286/2-g. maddesi gereği üst sınırı on yıl veya daha az hapis cezasını gerektiren suçlarla ilgili beraat kararlarının istinaf başvurularının esastan reddedildiği, nitelikli cinsel saldırı suçu içinse CMK'nın 294/1. maddesi uyarınca temyiz sebebi gösterilmediği takdirde temyiz isteminin reddedildiği belirtildi.

MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Nitelikli cinsel saldırı, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma
HÜKÜM : Sanığın atılı suçlardan beraatine dair Çarşamba Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 01.03.2018 gün ve 2016/278 Esas, 2018/38 Karar sayılı hükümlere yönelik istinaf başvurusunun esastan reddi



Bölge Adliye Mahkemesince verilen hükümler temyiz edilmekle başvurunun muhtevası nazara alınarak dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Sanık hakkında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan verilen beraat kararıyla ilgili yapılan başvuru üzerine istinaf incelemesini gerçekleştiren Bölge Adliye Mahkemesince anılan hükme ilişkin istinaf başvurusunun esastan reddine dair verilen karar açısından müsnet suçu düzenleyen 5237 sayılı TCK'nın 109/1. maddesinde yer alan hapis cezasının ağırlaştırıcı haller nazara alınmaksızın üst sınırının on yıldan az olup, 5271 sayılı CMK'nın 286/2-g. maddesine göre üst sınırı on yıl veya daha az hapis cezasını gerektiren suçlarla ilgili ilk derece mahkemesince verilen beraat kararlarına ilişkin istinaf başvurusunun esastan reddine dair kurulan hükümlerin kesin olduğu ve nitelikli cinsel saldırı suçundan verilen karar açısından ise CMK'nın 294/1. maddesinde yer alan “Temyiz eden, hükmün neden dolayı bozulmasını istediğini temyiz başvurusunda göstermek zorundadır” şeklindeki düzenleme de gözetilerek yapılan değerlendirmede, katılan Bakanlık vekilinin dilekçesinde herhangi bir temyiz sebebi göstermediği anlaşıldığından,vaki temyiz isteminin aynı Kanunun 298. maddesi uyarınca REDDİNE, dosyanın ilk derece mahkemesine, kararın bir örneğinin Samsun Bölge Adliye Mahkemesi 3. Ceza Dairesine gönderilmesine, 30.06.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.