Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2021/8545 Esas 2022/6844 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Mahkeme, cinsel taciz suçundan mahkumiyet hükmü verdi. Ancak, gerekçeli kararın doğru bir şekilde tebliğ edilmediği ortaya çıktığından, kararın tebliği için temyiz ve cevap dilekçelerinin eklenip hükümlerin temyiz edilmesinden sonra yeniden inceleme yapılması gerektiği kararlaştırıldı. Kanun maddeleri ise şöyle: Tebligat Kanunu’nun 10/2. maddesi, 21/1. maddesi ve 21/2. maddesi.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Cinsel taciz (katılan ...'ya karşı), cinsel taciz ve hakaret (katılan ...'e karşı)
HÜKÜM : Mahkumiyet

İlk derece mahkemesince verilen hükümler temyiz edilmekle başvurunun muhtevası nazara alınarak dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
11.01.2011 tarih ve 6099 sayılı Kanunla değişik Tebligat Kanununun 10/2. maddesi uyarınca tebligatın muhatabın bilinen en son adresine yapılması, bilinen en son adresinin tebligata elverişli olmaması veya tebligat yapılamaması halinde adres kayıt sistemindeki adresine aynı Kanunun 21/2. maddesine göre tebliğ edilmesi gerektiği, buna karşılık muhatabın beyan adresi ile mernis adresinin aynı olması durumunda ise öncelikle şerhsiz tebligatın 21/1. maddesine göre tebliğe çıkarılıp, bila tebliğ iade edilmesi halinde aynı adrese 21/2. maddeye istinaden şerhli karar tebliği yapılmasının zorunlu olduğu nazara alındığında, yokluğunda verilen gerekçeli hükmün katılan ...’in doğrudan mernis adresine 21/2. maddesine göre tebliğinin usulsüz olduğu anlaşıldığından, katılan ...’e gerekçeli kararın usulünce tebliğiyle verildiği takdirde temyiz ve cevap dilekçelerinin eklenip, hükümlerin temyizi halinde bununla ilgili ek tebliğname düzenlenmesinden sonra Dairemize iade edilmek üzere esası incelenmeyen dosyanın mahkemesine gönderilmesi için Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 30.06.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.