Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2022/9169 Esas 2022/8560 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanık, öz torunu olan mağdureye 2013-2020 yılları arasında tehditle vajinal yoldan ilişkiye girme şeklinde nitelikli cinsel istismar eylemlerinde bulunduğu suçundan Bakırköy 14. Ağır Ceza Mahkemesinde yargılanmış ve mahkumiyetine karar verilmiştir. Ancak, suçun zincirleme şekilde işlendiği ve son eylemin 2020 yılında gerçekleştirildiği dikkate alınarak 6545 sayılı Kanun değişikliğinden sonraki 5237 sayılı TCK'nın 103/2-3-4, 43/1. maddeleri uyarınca sanığın mahkumiyetine karar verilmesi gerektiği, fakat yazılı şekilde hüküm kurulduğu için Bölge Adliye Mahkemesi tarafından devam eden mahkumiyetin düzeltilerek esastan reddi kararı verilmiştir. Kanun maddeleri ise şu şekildedir: 5237 sayılı TCK'nın 103/2-3-4, 43/1. maddeleri.

MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Çocuğun nitelikli cinsel istismarı
HÜKÜM : Sanığın atılı suçtan mahkumiyetine dair Bakırköy 14. Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 20.12.2021 gün ve 2021/235 Esas, 2021/615 Karar sayılı hükme yönelik istinaf başvurusunun düzeltilerek esastan reddi

Bölge Adliye Mahkemesince verilen hüküm temyiz edilmekle başvurunun muhtevası nazara alınarak dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, ilk derece mahkemesinin soruşturma ile kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdiriyle anılan hükme ilişkin Bölge Adliye Mahkemesi kararı nazara alındığında yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Sanığın bir suç işleme kararının icrası kapsamında öz torunu olan mağdureye yönelik 2013 yılından 2020 yılına kadar devam eden dönem içerisinde tehditle vajinal yoldan ilişkiye girme şeklinde nitelikli cinsel istismar eylemlerinde bulunduğu ve tüm dosya içeriğine göre sanığın suç işleme kastının yenilendiğini gösterir delil bulunmadığının anlaşıldığı olayda ilk derece mahkemesince nitelikli cinsel istismar suçunun zincirleme şekilde işlendiği gözetilip, son eylemin gerçekleştirildiği 2020 yılı suç tarihi kabul edilerek buna göre mağdureye yönelik 6545 sayılı Kanun değişikliğinden sonraki 5237 sayılı TCK’nın 103/2-3-4, 43/1. maddeleri uyarınca mahkumiyetine karar verilmesi gerekirken yanılgılı değerlendirme ile yazılı şekilde hüküm kurulması karşısında, söz konusu karara yönelik istinaf başvurusunun kabulü yerine düzeltilerek esastan reddedilmesi,
Kanuna aykırı, katılan Bakanlık vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 20. Ceza Dairesinin 23.02.2022 gün ve 2022/323 Esas, 2022/500 Karar sayılı vaki istinaf başvurusunun düzeltilerek esastan reddine yönelik hükmünün 5271 sayılı CMK'nın 302/2-4. madde ve fıkrası gereğince BOZULMASINA, dosyanın ilk derece mahkemesine, kararın bir örneğinin İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 20. Ceza Dairesine gönderilmesine, 04.10.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.