Yargıtay 7. Hukuk Dairesi 2021/6811 Esas 2022/7161 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Trabzon Bölge Adliye Mahkemesi 3. Hukuk Dairesi, muhdesat aidiyetinin tespiti istemiyle açılan davada davacının hukuki yararının olmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verdi. Davacı vekili tarafından yapılan istinaf başvurusu da reddedildi. Davacının temyiz talebi de HMK'nın belirlediği temyiz kesinlik sınırının altında olduğu için reddedildi. Kanun maddeleri olarak, istinaf yoluna başvurulabilen kararların 341. madde, temyiz edilebilen ve edilmeyen kararların belirlendiği maddelerin ise 361 ve 362. maddeleri olduğu belirtildi. HMK'nın 362/1-a ve 362/2 maddelerine göre, davacının temyiz talebi reddedilerek dosya mahalli mahkemeye iade edildi.

MAHKEMESİ : Trabzon Bölge Adliye Mahkemesi 3. Hukuk Dairesi
İLK DERECE
MAHKEMESİ : Trabzon 3. Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı vekili tarafından, davalılar aleyhine 15/11/2018 tarihinde verilen dilekçeyle muhdesat aidiyetinin tespiti talep edilmesi üzerine yapılan duruşma sonunda; davanın hukuki yarar yokluğundan usulden reddine dair verilen 15/09/2020 tarihli hükmün istinaf yoluyla incelenmesi davacı vekili tarafından talep edilmiştir. Trabzon Bölge Adliye Mahkemesi 3. Hukuk Dairesince istinaf talebinin esastan reddine dair verilen kararın davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya ve içeriğindeki tüm kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü.
KARAR
Dava, muhdesat aidiyetinin tespiti istemine ilişkindir.
Yerel mahkemece, davanın hukuki yarar yokluğundan reddine karar verilmiştir.
Davacı vekili tarafından istinaf talebinde bulunulması üzerine Trabzon Bölge Adliye Mahkemesi 3. Hukuk Dairesince istinaf başvurusunun reddine karar verilmiştir.
Bu karar, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
6100 sayılı HMK'nın 341. maddesinde istinaf yoluna başvurulabilen kararlar, 361 ve 362. maddelerinde de temyiz edilebilen ve temyiz edilmeyen kararlar belirlenmiştir.
Dosya içeriğine göre, dava değeri 10.000,00 TL olarak gösterilmiş ve bu miktar üzerinden harçlandırılmıştır. Dava değeri ve hükme esas alınan miktar karar tarihi itibariyle geçerli olan (2021 yılı için 78.630,00TL) temyiz kesinlik sınırının altında kaldığından davacı tarafın temyiz hakkının bulunmadığı anlaşılmış, bu nedenle temyiz isteminin reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle HMK'nın 362/1-a ve 362/2 maddeleri uyarınca davacı vekilinin TEMYİZ TALEBİNİN REDDİNE, dosyanın mahalli mahkemeye İADESİNE, peşin alınan harcın yatırana iadesine, 23/11/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.