Günü : 24.11.2004

Sayısı : 300-219 

Taraflar arasındaki “tazminat” davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; Tekirdağ Asliye Hukuk (İş) Mahkemesince davanın kısmen kabulüne dair verilen 31.12.2003 gün ve 2002/53-2003/258 sayılı kararın incelenmesi taraflar vekilince istenilmesi üzerine, Yargıtay 9.Hukuk Dairesinin 20.9.2004 gün ve 2004/24120-18962 sayılı ilamı ile;

(...1- Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, tarafların aşağıdaki bendler kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.

2- Davacının ihbar ve kıdem tazminatı isteği müşteriye karşı kötü davranış gösterdiği kabul edilerek reddedilmiştir.

Davacı işyeri güvenlik görevlisi olup, olay günü müşterinin güvenlik cihazından geçtiği sırada, alarm ötmesi sonucu davacının müşterinin çantasını alarak bir odaya götürdüğü, çantanın burada işyeri müdürü tarafından kontrol edildiği, ancak müşteri çantasında işyerine ait bir eşyaya rastlanmadığı anlaşılmıştır. Davacı işyeri güvenlik görevlisi olduğu için emniyet cihazının alarm vermesi üzerine müşteri çantasını denetlemek istemesi görevi kapsamına girmekte olup, bu eylemin işverenin malını korumaya yöneliktir. Müşteriye karşı aşırı bir şiddet gösterdiği kanıtlanabilmiş değildir. Bu nedenlerle davacının eyleminin bağlılık ve doğruluğa aykırı davranış olarak kabul edilmesi mümkün değildir. Bu sebeplerle davacının ihbar ve kıdem tazminat taleplerinin kabulü gerekirken reddedilmesi hatalı olup, bozma nedenidir.

3-Davalı işveren ilk bilirkişi raporundan sonra bazı aylara ait fazla mesai ücret alacağının ödendiğini gösteren ve davacı imzasını içeren bordro ve belge ibraz etmiştir. Bu kayıtlar dikkate alınarak ödenmeyen aylar için fazla mesai ücret alacağı hesaplanmalı ve hüküm altına alınmalıdır. Mahkemece bu esasa aykırı şekilde hüküm tesisi hatalıdır....)

Gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle, yeniden yapılan yargılama sonunda, mahkemece önceki kararda direnilmiştir. 

TEMYİZ EDEN :Davacı vekili

HUKUK GENEL KURULU KARARI 

Hukuk Genel Kurulunca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:

1-Yerel mahkemenin önceki hükmü ile bozma ve direnme kararlarının içerik ve kapsamlarına göre Hukuk Genel Kurulu önüne gelen uyuşmazlık, ihbar ve kıdem tazminatı noktasında toplanmakta olup; direnme yoluyla Hukuk Genel Kurulu önüne gelen uyuşmazlığın ilişkin bulunduğu tutar, davacı vekilince itiraz edilmeyen bilirkişi raporu ile saptandığı üzere toplam 845.353.204 TL. den ibarettir.

Bilindiği gibi, 14.7.2004 tarih ve 5219 sayılı “Çeşitli Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun” 21.7.2004 gün ve 25529 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanmış; 15.maddesindeki hüküm gereğince, 2.maddesinin (B) fıkrası, 3.maddesinin (C) fıkrası, 7,9,10,11,12.maddeleri ile 13.maddesinin (B) fıkrası 1.1.2005 tarihinde, diğer maddeleri ise yayımı tarihinde yürürlüğe girmiştir.Anılan Kanun’un, 2.maddesinin yayım tarihinde yürürlüğe giren (A) fıkrasının (c) bendi ile; 18.6.1927 tarihli ve 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu’nun 427.maddesinin ikinci, üçüncü ve dördüncü fıkralarında yer alan ve ek 3 ncü maddesine göre “kırkmilyon”TL. olarak uygulanması öngörülen parasal sınır “birmilyar” TL;

beşinci fıkrasında yer alan ve ek 3 ncü maddesine göre “sekizyüzmilyon” TL. olarak uygulanması öngörülen duruşma sınırı “onmilyar” TL.; “altıyüzmilyon” TL.olarak uygulanması öngörülen karar düzeltme sınırı da “altımilyar” TL. olarak değiştirilmiştir.

Kısaca, anılan Kanun, 21.7.2004 tarihinden itibaren temyiz (kesinlik) sınırını 1.000.000.000 TL. (1.000 YTL), karar düzeltme sınırını da 6.000.000.000 TL. (6.000 YTL) olarak belirlemiştir.

Yerel mahkemenin direnme kararı 24.11.2004 günü verilmiştir.

Somut olayda, temyiz istemi Yerel Mahkemenin direnme kararına yöneliktir. Söz konusu tarihte, 5219 sayılı Kanunun temyiz sınırını bir milyar TL. (1.000 YTL) olarak değiştiren hükmü yürürlükte bulunduğuna ve eldeki davada uyuşmazlık konusu olan reddedilen miktar bu sınırın altında olduğuna göre, direnme kararı kesin olup, temyizi mümkün değildir.

Belirtilen nedenlerle, davacı vekilinin temyiz dilekçesinin direnme kararına ilişkin bölümünün reddi gerekir.

2-Temyize konu bozma ilamının (3) nolu bendine ise direnilmeyip, mahkemece hükmüne uyulan bozma doğrultusunda yeni bir hüküm tesis edildiğinden, bu yeni hükme yönelik temyiz itirazlarının Özel Dairesince incelenmesi gerekir.

SONUÇ: 1-Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz dilekçesinin direnme ilişkin bölümünün REDDİNE,

2-Davacı vekilinin uyulan yeni hükme yönelik temyiz itirazlarının incelenmesi için dosyanın 9.HUKUK DAİRESİNE gönderilmesine, 11.5.2005 gününde oybirliği ile karar verildi.