Ankara İcra Avukatı Web Sitesi - Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2020/7645 Esas 2020/5600 Karar Sayılı İlamı

Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2020/7645 Esas 2020/5600 Karar Sayılı İlamı

11. Hukuk Dairesi
Esas No: 2020/7645
Karar No: 2020/5600
Karar Tarihi: 01.12.2020

Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2020/7645 Esas 2020/5600 Karar Sayılı İlamı

Özet:
Yatağan Asliye Hukuk Mahkemesi'nde görülen dava, alacak istemine ilişkindir. Mahkeme, yapılan yargılama sonucunda davanın kısmen kabul edilerek davalıdan 2.666,00 TL alınarak davacıya verilmesine karar vermiştir. Ancak, davalı vekili hükmü temyiz etmiştir. Temyiz sınırı dikkate alındığında, davalı vekilinin temyiz istemi reddedilmiştir. 01.12.2020 tarihli karar oybirliğiyle alınmıştır.
Kanun maddeleri:
- 5219 sayılı Kanun: Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılması Hakkında Kanun
- HUMK 427. madde: Temyiz sınırını düzenleyen hukuk maddesi
- 5236 sayılı Kanun: Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılması Hakkında Kanun
- Ek-Madde 4: Yeniden değerleme oranını düzenleyen hukuk maddesi
- 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı: Yargıtay'ın temyiz konusu miktarın altında kalan kesinleşmiş kararları reddetme kararı.

11. Hukuk Dairesi 2020/7645 E. , 2020/5600 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasındaki davadan dolayı Yatağan Asliye Hukuk Mahkemesi"nce verilen 21.09.2020
gün ve 2020/38-2020/216 sayılı hükmün Yargıtay"ca incelenmesinin davalı vekili tarafından istenilmekle dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
Dava alacak istemine ilişkindir.
Mahkemece, yapılan yargılama sonunda davanın kısmen kabulü ile 2.666,00 TL"nin davalıdan alınarak davacıya verilmesine karar verilmiş, hüküm davalı yanca temyiz edilmiştir.
5219 sayılı Kanun ile yapılan değişiklik sonucu karar tarihinde yürürlükte bulunan HUMK 427. maddesinde öngörülen kesinlik sınırı, 5236 sayılı Kanun"un 19. maddesiyle HUMK"ya eklenen Ek-Madde 4"te öngörülen yeniden değerleme oranı da dikkate alındığında 2020 yılı için 3.920,00 TL"dir. Davalı vekilince temyize konu yapılan miktar anılan madde hükmüne göre temyiz sınırının altında kaldığından ve kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01.06.1990 gün, 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay tarafından da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden davalı vekilinin temyiz isteminin miktardan reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıdaki bentte açıklanan nedenlerle, davalı vekilinin temyiz isteminin REDDİNE, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz eden davalıya iadesine, 01.12.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.