Taraflar arasındaki “ihtiyaç nedeniyle tahliye” davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; Malatya 2.Sulh Hukuk Mahkemesince davanın kabulüne dair verilen 13.07.2004 gün ve 2004/24-737 sayılı kararın incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmesi üzerine, Yargıtay 6.Hukuk Dairesinin 07.03.2005 gün ve 2005/353-1865 sayılı ilamı ile; (...Dava, ihtiyaç nedeniyle kiralananın tahliyesine ilişkindir. Mahkeme istem gibi karar vermiş, hükmü davalı vekili temyiz etmiştir.
Davacı vekili, dava dilekçesinde davalının 01.07.1995 başlangıç tarihli sözleşme ile kiracı olduğunu, odaya kayıtlı 7.500 faal üyesi 50 tanede çalışanı olduğunu, dava konusu yeri projesine uygun olarak lokal ve eklentilerini sosyal tesis olarak kullanacaklarını ihtiyaçları bulunduğunu belirterek kiralananın tahliyesini istemiştir. Davalı vekili ise, davacıların daha öncede aynı nedenle açılan davanın ret edildiğini, bu kararın kesinleştiğini, ihtiyacın samimi olmadığını, davanın süresinde açılmadığını, davanın reddi gerektiğini savunmuştur. İhtiyaç nedenine dayalı davalarda tahliyeye karar verilebilmesi için 6570 sayılı Gayrimenkul Kiraları Hakkındaki Kanun gereğince ihtiyacın zorunlu gerçek ve samimi olduğunun kanıtlanması gerekir. arafları ve sebebi aynı olan Malatya 1.Sulh Hukuk Mahkemesinin 2000/708-2002/35 esas ve karar sayılı dosyasında daha önce açılan dava ihtiyacın samimi olmadığından bahisle red edilmiş verilen hüküm Yargıtay 6.Hukuk Dairesi"nce onanarak 15.07.2002 tarihinde kesinleşmiştir. İş bu dava ise kısa bir süre sonra 10.01.2003 tarihinde aynı nedene dayanarak açılmıştır. O davadan sonra durumda değişiklik olmadığına göre, ihtiyacın samimi olduğu söylenemez. Bu nedenle ihtiyaç samimi olmadığından davanın reddine karar vermek gerekirken, yazılı şekilde hüküm kurulması hatalı olmuştur. Hüküm bu nedenle bozulmalıdır...) gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle, yeniden yapılan yargılama sonunda, mahkemece önceki kararda direnilmiştir.
TEMYİZ EDEN : Davalı vekili
HUKUK GENEL KURULU KARARI
Hukuk Genel Kurulunca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:
Tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dosyadaki tutanak ve kanıtlara, bozma kararında açıklanan gerektirici nedenlere ve özellikle; aynı kiralayan tarafından, aynı şartları taşıyan ve aynı tarihte açılmış olan binanın 6.kat 22 nolu dairesinin ihtiyaç nedeni ile tahliye davasının Malatya 2.Sulh Hukuk Mahkemesinin 13.07.2004 gün 2003/25 E. ve 2004/738 K. sayılı kararı ile kabul edilip, Yargıtay 6.Hukuk Dairesinin 27.12.2004 gün, 2004/9481 E. ve 9611 K. sayılı ilamla onanmış bulunmasına, bu durumda davacı Malatya Ticaret ve Sanayi Odası Başkanlığının binanın projesine göre lokanta olarak kullanılacak yerin tahliye edilmesine rağmen bu davaya konu 5.kat 21 nolu bağımsız bölümün tahliye edilmemesi halinde lokal ve diğer sosyal tesisler için gerekli kısmı kullanma imkanından yoksun bırakılacağına, davacı Ticaret Odası Başkanlığının gelişen şartlara, sosyal ve ekonomik duruma göre kafeterya, lokanta, lokal ve diğer sosyal tesisleri hayata geçirmek için dava konusu taşınmaza ihtiyacı olduğu iddiasının samimi bulunmasına, kaldı ki, 6. kat 22 numaralı bölümün tahliye edilmesi nedeniyle dava konusu 5.kat 21 numaralı bölümün de tahliyesine karar verilmesinin hukuksal istikrarın da bir gereği olmasına ve delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, usul ve yasaya uygun bulunan direnme kararının onanması gerekir.
S O N U Ç : Davalı vekilinin temyiz itirazlarının reddi ile, direnme kararının yukarıda açıklanan nedenlerle ONANMASINA,gerekli temyiz ilam harcı peşin alınmış olduğundan başkaca harç alınmasına mahal olmadığına, 15.11.2006 gününde oybirliği ile karar verildi.