Taraflar arasındaki "rücuen tazminat" davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; Edirne 2.Asliye Hukuk Mahkemesince davanın kabülune dair verilen 17.9.2004 gün ve 2004/283-281 E.K sayılı kararın incelenmesi davalı tarafından istenilmesi üzerine, Yargıtay 4.Hukuk Dairesinin 29.11.2005 gün ve 2004/16217-12811 sayılı ilamı ile,

(...1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasaya uygun gerektirici nedenlere, özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalının öteki temyiz itirazları reddedilmelidir.

2-Davalının diğer temyiz itirazlarına gelince; dava rücuen tazminat istemine ilişkindir.

Dava, 2330 sayılı Yasa gereği ödenen nakdi tazminatın rücuen tahsiline ilişkindir. Her ne kadar Nakdi Tazminat Komisyonu"nun 3/2/2003 tarihli kararı gereği karar tarihindeki en yüksek devlet memuru brüt aylığının (ek gösterge dahil) yüz katı tutarının iş ve gücüne engel olunan her gün için %1 oranında hesaplanarak ödeme yapıldığı ve mahkemece de bu miktarın hüküm altına alındığı anlaşılmakta ise de haksız eylem 16/1/2002"de gerçekleşmiş olduğuna göre zararın haksız eylem tarihinde gerçekleştiğinin kabulü gerekeceğinden, haksız eylem tarihindeki ölçülere göre belirlenen tazminatın rücuen tahsiline karar verilmesi gerekirken komisyonun karar tarihindeki birimlerden yaptığı hesaba göre verilen karar usul ve yasaya aykırı görüldüğünden kararın bozulması gerekmiştir...) gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle, yeniden yapılan yargılama sonunda, mahkemece önceki kararda direnilmiştir.

TEMYİZ EDEN: Davalı vekili

Hukuk Genel Kurulunca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:

Tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dosyadaki tutanak ve kanıtlara, bozma kararında açıklanan gerektirici nedenlere göre ve özellikle, Hukuk Genel Kurulu"nun 23.2.2005 gün ve E:2005/4-61 K:2005/95; 26.02.2006 gün ve E:2006/4-247 K:2006/250 sayılı kararlarında da; tazminatın, haksız eylem tarihindeki ölçütlere göre belirlenmesi gerektiğinin kabul edilmiş olmasına göre, Hukuk Genel Kurulu"nca da benimsenen Özel Daire bozma kararına uyulmak gerekirken, önceki kararda direnilmesi usul ve yasaya aykırıdır.Bu nedenle direnme kararı bozulmalıdır.

SONUÇ:Davalı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile,direnme kararının Özel Daire bozma kararında ve yukarıda gösterilen nedenlerden dolayı H.U.M.K.nun 429. Maddesi gereğince BOZULMASINA, istek halinde temyiz peşin harcının geri verilmesine, 11.10.2006 gününde oyçokluğu ile karar verildi.